Sen allı turnalarla selam gönderdiğimdin

Sen benim allı turnamdın. Allı turnalarla selam gönderdiğimdin. Uğruna saçımı başımı yolduğum, gurbet yollarında kaybolduğumdun. Sevda yüklü kervanlar geçerdi kapından. Ben kervan içinde bir yolcuydum. Habersizdin.

Şarkımdın, türkümdün. Hep içimde söyledim seni. Benim türkümle yalnız ben sesleneyim istemiştim sevgiliye. Benim türküm benim sevdamı anlatmalıydı. Tel bendim, mızrap bendim. Hani bir gün ruhunun derinliklerinde bir ses duymuştun ya. İşte sana seslenen bendim.

Bir kere sevdaya düşmeye gör şarkısıyla avutuyordum kendimi. Sevda varsa orda ateşte vardı. Yüce dağ başından karlar getiriyordum. Ateşime basıyordum. Sönmüyordu. Sen aklımdaydın ya.Körüklüyordum ateşi. Harlar içinde yanıyordum.

Şikâyetim yoktu. Yusuf’a gönül vermiş Zeliha nasıl da geçiyordu kendinden. Tacı tahtı bırakma pahasına da olsa. Seviyorum diyordu. Yusuf zindanların yolcusu oluyordu. Biliyorum. Buda gelir bu da geçer. Bugün köle yarın Mısıra sultan olur.

Kim bilir. Kim bilebilir ki. Bu böyledir. Sen benim allı turnamdın. Allı turnalarla selam gönderdiğimdin. Uykusuzluğum, yorgunluğum yine de şikâyet etmediğimdin.

Ben sana doğru akıp gelen Fırat’tım. Yoluna koyulunca şahlanan kır attım. Sen aşktın sevgiydin. Ordunun dereleri yukarı da aksa sen benimdin. Dünya üstüme de kalksa seni ellere vermeyecektim. Turna getiremediyse selamı bil ki bu benim suçum değil bir avcının kurşununun belasıdır bilesin.