Sen bana bakma anne

Kızını mutlu sanma anne;
Çok üzülüp, müthiş ızdırap çekip kimseye sezdirmez o.
Yüzümde hep tebessüm var diye;
Hayata gülümseyerek baktığımı sanma anne.
Geceleri, uyuduğumu sanma anne;
Küçük başım gece büyük muhasebeler yapar.
Benim kızım ağlamaz deme anne;
İçinden ağlamayı öğrenmiştir o.
Kızım alınmaz deme anne;
Birey olarak aşağılanmaya alıştığı gibi
Toplum olarak da aşağılanmaya alışmıştır o.
Kızım birşeylerden eksiklenir deme anne
Eksiklene eksiklene eksiklenemez olmuştur o.
İçimdeki bıkkınlıkları görme anne;
Sakladığım yorgunlukların, bezmişliklerin, sonsuz kederlerin nedenini bilme anne.
Üzülme anne üzüldüğümde.
Kederlenme anne ağladığımda.
Bari sen yıkılma, benim her yıkılışımda.
Harabe bir yerdeyim anne(öğütlerinden uzak biryerde),
Fikirlerimin anlaşılmadığı bir yerde,
Umutların söndürüldüğü, en güzel duyguların sömürüldüğü yerdeyim.
Bu yerde senin öğrettiklerin de yok anne benim öğrendiklerim de.
Senin değer verdiklerin yok
Halimi anlayan ve çıkıpta sen haklıydın diyen yok anne
Yorgunluklarımı bilme anne
Her yıkılışımda sen kederlenme anne.
(CANIMDAN ÇOK SEVDİĞİM BİRİCİK ANNEMİN(BÜTÜN ANNELERİN) SAĞLIĞINA KAVUŞAMASI DİLEĞİYLE).