- Kategori
- Aile
Sen Benim Annemdin, Anne...
Sen benim annemdin, anne
Hani anlatmıştın
Ağabeyimden sonra bir kızın olacağını öğrendiğinde
Çok sevinmiştin
Peki neden beni çok sevmedin anne
Neden çocukluğuma dair hatırladıklarımda
Hep ağabeyimi daha çok sevdiğin geliyor aklıma
Neden bunun için ben ağlarken umutsuzca
Kıskanıyor deyip güldünüz anne
Sen benim annemdin, anne
Neden peki yakın olamadık hiç seninle
Neden hep yanıbaşımda ama uzaktın bana
Neden sana anlatamadım ilk erkek arkadaşımı
Neden paylaşamadım hatalarımı
Sen benim annemdin, anne
Büyüdüm, doğrularımla, hatalarımla
Bir başıma üstesinden gelmeye çalıştım yaşamın
Gözlerinin önündeydim oysa anne
Mide kanaması geçirdiğimde de merak etmedin
Sormadın, kızım bu üzüntün, derdin nedir diye
Sen benim annemdin, anne
Evlendim, ama evime ait yaşayamadım anne
Her gün aramalıydım seni
Seni ayda bir defa arayan ağabeyime rağmen
Bir gün aramasam ya merak eder, ya da küserdin hani
Her hafta sonu sana geliyordum anne
İstediğim için değil, gelmeliydim anne
Gelmeli, evinin işlerini yapmalıydım yine
Sanki hiç evlenmemişim gibi
Sanki artık benim de bir evim yokmuş gibi
Sen benim annemsin, anne
Ve ben de bir anneyim şimdi
O kadar yerleştirdin ki bu mecburiyeti içime
Halen hergün arıyorum
Yine her hafta sonu geliyorum anne
Ve o kadar uzaksın ki hala bana
"Anne, artık benim de bir evim var
Benim de bir ailem
İlgilenmem gereken bir çocuğum var" diyemiyorum anne
Diyemiyorum
Çünkü dersem biliyorum ki kızıp küseceksin
Ve vicdanım rahat etmeyecek, üzüleceğim yine
Ama çok doluyum ben anne
Sana olan sevgim mi daha fazla
Yoksa söyleyemediklerimin öfkesi mi
Bilemiyorum anne
Sen benim annemsin yine de
Bak artık hastasın, nefes darlığın var
Nefes alamıyor oksijen makinesiyle yaşıyorsun anne
Ama hala devam ediyorsun sigaranı içmeye
Kendini düşünmüyorsun, onu anladım, benimsedim de
Ölürsen ardında bıraktığın bizler de mi umrunda değil anne
Ne acıdır ki, bu yaşımda, evli ve çocuklu bir kadın olarak
Bunları bile sana söyleyemedim de,
Yazdım da bir kağıda, oku diye verdim eline
Yanında otururken hem de...
Ben yazarken duygulanıp ağladım da,
Sen okuduktan sonra bir cümle bile söylemedin be anne
Ne düşündün, ne hissettin paylaşmadın bile
Sigarayı bırakamadın, hiç olmazsa azalt dedim
Ciğerlerin tükendi bak iki adım yürüyemiyorsun artık
Evden ambulans olmadan çıkamıyorsun
Aniden ataklar geliyor gündüz işten izin alıp koşturuyorum
Gece yataktan kalkıp babamla hastaneye götürüyorum
Neden anne...
Sen bu haldeyken sigara içmeye devam edip
Ölmek istiyorsun diye
Etrafındakilere verdiğin bu eziyet, bu üzüntü niye..
Her an öleceksin diye korkuyla yaşarken
Resmen ölüme kucak açıp, koşarak gitmen niye..
İşte geçen gün laf arasında ilk kez dedim ya sana
Üzülüyorum ama, bir yanda da içimde büyük bir öfke var diye
İşte bu yüzden anne...
Bize ölüm korkusunu yaşattığın için
Ölmemek için elinden geleni yapmadığından anne..
Biliyorum, değişmeyecek hiç bir şey
Çaresiz, ben de sadece sık sık dua ediyorum şimdi
Hiç olmazsa Allah yatağa düşürmesin diye...