Sen bizim KOCAMAN gururumuzsun

Fenerbahçe'yi tarihinde şampiyon yapan 2.Türk Hocası bu haklı gururun üstünden sadece birkaç gün geçtikten sonra kendisini ve takımını toplumsal bir lincin içinde buluverdi. Şampiyonluk günü soyunma odasında futbolcuların tezahuratına “artık daha fazla dayanamayacağım” diyerek yumruk şov yapan genç hocanın sezon içinde 18'de 17 yaparken nasıl da kan ve ter akıttıklarını ve yaşadıkları stresi en iyi özetleyen enstantaneydi bu. Ve bu yumruk şov'dan beri geçen 4 aylık süre içinde vakur duruşunu bir gün bile bozmamış hocası, Brezilya. Uruguay ve Senegal Milli takım oyuncularını kaybetmiş, büyük umutlarla alınan santrafor'una forma bile giydirememişken, haksız şekilde devler liginin dışında bırakılırken Emre, Gökhan, Serdar, gibi Milli oyuncularından da yoksun başlıyordu sezona.

İşte tüm bu kaotik ve talihsiz başlangıç sonrası, ligin en zor deplasmanlarından birinde çok önemli bir oyuncusunu daha sedyeyle kenara getirdiklerinde hiç düşünmeden oyuna Uğur Boral'ı aldı Kocaman. Bu hamlenin kendisine geçen sene şampiyonluğu açan, tüm oyuncularından yararlanma ilkesi olduğunu biliyordu şüphesiz. Eldeki tüm oyuncularını kullanıyor hepsine sonsuz güven veriyordu Kocaman. Hepimiz o anda Dia'yı beklerken geçen haftanın formsuz ismini kesip, Boral'a görev verdi. Boral'da oyuna girer girmez skora katkısını yaptı.Yorulduğunu ve kondüsyonunun yetmediğini görünce de eyyam yapmadan onu kenara almasını bilerek her futbolcuya çalışın ve hazır olun ve bu takımın bir parçası olun talimatını vermiş oldu.

Sonuç olarak Fenerbahçe, Kocaman Hoca'sıyla rekorlar kırmaya devam ediyor. 2,5 aydır kolay kolay kimsenin altından kalkamayacağı çok büyük bir sınavdan dik ve vakur duruşuyla ve başarıyla çıkan hocamız, maç sonunda bizim de konuşacağımız günler gelecek elbette derken, belli ki şampiyonluklarına, emeklerine laf atanlara bir mesaj veriyordu ve birgün laf attıkları dilleri yutacaklarını söylüyordu adeta... Bu 2,5 ayda yönetimin bile beceremediğini o beceriyordu, futbolcularıyla kenetlenip camiaya liderlik ederek...

Maç'a dönersek Alex merkezli oyun kurgusunda bir değişiklik yok. Alex'in müthiş performansında da değişiklik yok ve hâlâ onu seyretmek büyük bir zevk. Penaltıyı kaçırırken bile kral... 300.ncü maçına çıkmış kaptan. Dilerim 300 maç sonra da hâlâ Fenerbahçe'nin emektarı olur saha dışında veya içinde...Kurgu aynı dedik oyuncular farklı. Yeni transferlerden yabancı olanları sahadaydı ve yenilerin eskileri aratmayacağı izlenildi. Özellikle Ziegler'in oyun disiplini, skora yönelik hücum katkıları ve Caner'le uyumu harika, asistleri mükemmeldi. Ziegler'in performansından mı bilinmez ama Caner bile Fenerbahçe'de ki en iyi performansı ortaya koyarak gecenin en çalışkan en verimli oyuncularından biri oldu.Yıllardır Gökhan'la sağ tarafta yakaladığımız etkinliği dilerim Ziegler'le solda da kurarız.

Sağ tarafta Topuz sakatlanmadan önce de o bölgede bir sakatlık yaşanıyordu zaten. Sol taraf ne kadar işliyorsa sağ tarafta o kadar kısırdı Bekir ve Topuz'la. Topuz'un sakatlanmasıyla ters ayaklı Uğur oraya girince birden aklımıza sağ ayağıyla yıllarca sol bek oynayan Ümit Özat geldi aklımıza. Defans göbeğinde Bilica istekli ama sakarken, Yobo auta gidecek diye bıraktığı topta çok şımarıktı. Aynı pozisyonu Premier Lig'de olsa acaba yaparmıydı sormak isterim. Orta alan hamallarından Christian geçen seneye göre çok daha çalışkanken Selçuk'un hatalı pas sayısında ise bir azalma görülmedi.

İleride genç !! Semih'in aklı Bienvenu'demiydi bilinmez ama tutuk ve güçsüz gözüktü. Yeni transfer Bienvenü'nün insanın içinden geçen süratli ve güçlü halini görünce insan, ne Emenike'nin ne de Niang'ın gidişine üzülüyor. Bu kara boğa şimdiden çok can yakacağını gösterdi. Bienvenu diyoruz sana Bienvenu...

Neyse, artık futbol konuşacak diyordu Lig Tv; konuşalım elbet. Fenerbahçe geçen sene sahada ne söylüyorsa aynısını konuşmaya devam ediyor. Rekorlar da geliyor...

Şampiyonluk kupasını isteyenler, kupayı istiyorsanız gelin, yenin, alın....