Sen çizemezsin mutluluğun resmini

yürüyorum
mutsuzluğun izdüsümleri içimde
geçmiş bahar mimozalarını düşleyip
bir durak ötemde sen
vefasız rüzgarlara aldanmış
hissettiğim acımtırak çaresizlikler
sen bilemezsin
duyamsayamazsın
içimde çöreklenen
yılanların soğukluğunu
sen çizemezsin
mutluluğun resmini
karışır tuvalinde yaşamın renkleri
sen söyleyemezsin
bana notalarda olmayan ezgileri
sen veremezsin bana
yüreğimin dar labirentlerinde yitirdiğim
sicacık sevgileri
ben baharımı yitirdim
umudun yamaçlarında açan sarı çiçekli
sen geri getiremezsin yitirdiklerimi
sen yazamazsın
usunda olmayan güzellikleri
sen dokunamazsın yüreğimin bam teline
buğday tanesinindeki sürme değil
yüreğime çektiğin
yüzüme kapadığın
sürgülü kocaman bir demir kapı
önüne astığın asma kilitli
üzüm suyundanda değil sorhoşluğum
içimdeki yalnızlığın tuttuğu
gece nöbetide değil
uykusuzluğumun nedeni
sigaramın ucundaki kordanda değil
tutuşup yanışım
lirik bir müzikalde değil
başımı yasladığım rüzgarlı gece
üşüyorum
içim bir yangın yeri
söyle!
yangından ne kalır geri?
Utku Aksu