Sen demiştin…ben demiştim

Gözlerini kapayınca, gülümseyebildiğini söylemiştin. Oysa ben bunu bilmezdim hiç.

Tüm istediğim demiş, sonra susmuştun. Oysa ben nasıl da merak etmiş ve sormamıştım. Bilirdim ilişmemi istemezdin.

Bir zamanlar sen vardın, aşk vardı ve yalan da vardı demiştin. Ben anlamamıştım…ben varken nasıl yalan da vardı diye.

Şimdi varım, ama sen yoksun demiştin. Halbuki ben de orada değil miydim? Yine anlamamıştım.

Mektubuna dokununca, yıllara da dokunmuştum sanki demiştin. Neden bana dokunmayı denemiyorsun ki, yanındayım ya diye hayretle sormuştum.

Şimdi seni sevmek istiyorum, sonra değil demiştin. Sev işte buradayım..ne duruyorsun diye haykırmıştım heyecanla.

Yalnızlıklar, derin yalnızlıklar ürkütür beni demiştin. Yalnız değilsin yanındayım ya diye bilinçsizce gülmüştüm.

Gözlerin yüreğimde, sevgin aklımda demiştin. Ellerim yüzünde ve sen her yerdesin ya işte demiştim kendimden emin.

Uçmak istiyorum, kanatlarım olmasa da demiştin. İşte şimdi saçmaladın diye düşünürken.

Sevmek istiyorum, umudum olmasa da diye eklemiştin. Ve ben susmuştum.

Hayat yanımdan akıp geçerken de mi, onunla birlikte koşmayan bendim? diye sormuştun.
Yok canıııım…nerden de çıkardın şimdi bunu demiştim…alaycı bir ses tonuyla.

Yılların geçip gitmesi korkutur beni demiştin. Hangi yıllar? Daha çok genciz ki demiştim.

Hisset kendini, sonra çevreni, sonra da tüm hayatı demiştin. Ben ise oluuuuur demiştim bilinçsizce.

Sen demiştin…

ben demiştim…

sonra sen demiştin yine…

sonra ben demiştim yeniden.

Bu böyle devam etmişti.

Sabah uyanınca hemen yüzümü yıkadım sonra kahvaltıda yine düşündüm, sen gerçekten dün gece rüyama gelip neler demiştin diye.