Sen gibi bakmak

Sen sabahıydın umut gününün
gözlerin yediveren çiçeği
uyumuş uyanmışım misali
hayatı anlamaktı senden sonrası
gözlerin değişimin dönüm noktası
ben görememişim ki dünyayı
bakmamışım toprağa senin gibi
hiç parlamadı gözlerim mesela
senin kızıllığa bakışın
ve sonbahar yaprağını tutuşun gibi

Her nefeste bir şükürdü gülüşün
sesindeki sevinç bile duaydı
kafesinden uçan kuştu sanki
nankör kalbimin duvarında
yankılandı
yankılandı…

Sol yanımdan geçmişim akar Nihal…
yenilgilerim, boş vermişliğim, koyuvermişliğim
ne eğreti tutunmuşum meğer hayata
ne de kolay pes etmişim her canım yandığında
oysa hiçbirşeyimi sen kadar yitirmedim ki
ben ölüm korkusu nedir hiç bilmedim ki

Şimdi sana bakıyorum gıptayla
hayata dört elle sarılışına
senin gözlerini takıyorum zaman zaman
yeşil, pembe, mavi
öylesine cıvıl cıvıl ki
senin kadar masum
senin kadar dobra olmasa da
gördüm ki
sana benziyor dünya...

Ayşe Ceyhan