Eski, üzeri tozlu bir kutunun içine birikmişiz birbirimizi tüketirken. Bizden birikenleri bir kutuya hapsetmek ile başlamış senden gidişim. Bir kaç özel anı ve acının tarifsiz sızısı ise hala ruhumun dehlizlerinde. Arada sırada zihin bana hainlik ediyor işte. Çıkıp geliyorsun olmadık zamanlarda, artık olmadığını sandığım yerlerden. Gelme. Ah bu gözlerim ah… O kadar da tembihledim senin sebep olduğun hiç bir ağlama komutuna uymayacaklardı. Beni dinlemeyen bir tek gözler olsa iyi.

Bir kumsalın iki kişilikli kum taneleri gibiydin her zaman. Azıcık havamız ısınsa yakardın, sıcaktan bunalırsam yakamozda serinletir, huzur olurdun bana. Dalganın köpüğü ıslatırdı gecenin elbisesini ben gülerdim. Gülmeyi bildiğim günlerdi o zamanlar. Ben gülerdim sen severdin. Sarardın. Göğsünde hayatın sesini dinlerdim uzun uzun. 

Sen yağmurları severdin. Yokluğunda, sevdiğinden yağdırıyorum üzerime. Sırıl sıklam olasıya kadar sevgin yağsın istiyorum. Sevdiğin ne kadar şarkı varsa kulaklarım ezberledi artık. Bazen güne açılınca gözlerim, bana seni mırıldıyor, dudaklarıma dilime bir kaç mısralık şiirler, şarkılar tutuşturuyorlar. “Nereden takıldı bu şarkı dilime?” derken biliyorum senden geldiğini her birinin. Senin bende yaşayan zerrelerinin saldırısı oluyor bu şarkılar.

Bir daha hiç yenemeyecek gibi yenen bir yemeğin tıka basa hazımsızlığındayım. O kadar doluyum ki, o kadar doydum ki seninle, başka hiç bir sevgiye açlığım, susuzluğum yok. 

Uzak yok, konu sen olunca. İnsan kendinden gizli başka bir ruhun varlığını da yaşayabilirmiş meğer. İşte arada bir gizlendiğin yerden çıkmasan, geceler kararmayacak en koyusundan, ve güneş günü aydınlatacak gerçekliğiyle, benim için de. Sen olmadan yaşarmış gibi yapmayı başardım. Gittiğin yerlerden bana dönmene de çok ihtiyaç yok. Alıştım.

Başka bir dokunuşta seni yaşamak için gözlerim hemen gerekeni yapıyor. Kapatıyor kendini ve beyinin kulağına fısıldıyor, “Çıkar saklandığı yerden gerçekten dilediğini.” diyor ona. Duyuyorum. Kızıyorum hem ona, hem kendime, hem de dokunuşa.

Anılarım tozlandı, fotoğraflar soldu, hayat durdu sanki. Gelsen de yaşasak…