Sen gittin

Bana ne demiştin hatırlıyor musun?

Alıp başımı gideceğim bir gün,

Giderken de seni kalbime hapsedip,

Göğsümün kafesini parmaklık yapacağım…

Kimselere göstermeden yerini bir ben bileceğim.

Sonunda gittin gerçekten…

Gittin ama…beni bıraktın.

Sözünü tutmadın.

Şimdi sen yoksun…yoksun ama;

Seninle birlikte bende gittim aslında.

Gönül viran, yürek harap, beden hurda…

Her biri seninle can bulmuştu oysa.

Senden sonra diri kalır mıydı hiç,

Sensiz perişan, terk edilmiş kasaba.

Kahkahalarım susmuş,

Dillerim lal olmuş,

Aynalar yüzüme küsmüş.

Şimdi düşünüyorum da

Zaman oyunbozanlık etti ikimize de,

Seni tümden oyun dışına atıp,

Beni kendine oyuncak ederek.

Saçlarımda beyaz telleri çoğaltırken,

Ellerimi damarlı dövmeleri süsledi.

Gözlerimde ışıklar sönerken,

Yanaklarımda derin çizgilerini bıraktı.

Sütunlara bölerek her bir yerimi

Lületaşı heykellere çevirdi.

Oysa her şey bitmişti gittiğin anda

Sen gittin, ben ruhsuz kaldım.

Sen gittin, ben sensiz kaldım.

Sen gittin…

Ben kendimi sana mahkûm ettim.