Sen hala taşıyor musun???

Merhaba,

Profilimde kişisel gelişim ile ilgili bir seminere katıldığımı belirtmişti. Burada edindiğim Sevgili Yasemin Soysal'a ait kitapta çok güzel bir bölüm vardı, şöyyyyyyyyyyyyleeeeeeeeeeeeee silkelenip, kendimize gelmemiz için. Bende işe yaradı, umarım sizlerde de aynı etkiyi yaratır. Paylaşmak istedim...

İki Zen rahibi, yabani bitki toplamak için tapınaktan ayrılır ve ormanın derinliklerine doğru ilerlerler. Bahar zamanıdır ve tüm doğa canlanmıştır. Rahipler bir yandan bitki toplayıp bir yandan ormanın içindeki bir köye yaklaşırlarken karşılarına bir kadın çıkar. Kadın, dağdan gelen kar suları ile gürül gürül akan nehirden karşıya geçecek bir yol bulmakta zorlanmaktadır.

Rahiplerden bir tanesi ilerler ve kadını sırtına alıp nehirin daha sığ olan bir yanından karşıya geçer. Kadını karşı kıyıda bıraktıktan sonra teşekkürlere yanıt verir ve yeniden nehrin diğer kıyısına, yabani bitki toplamaya döner.

Geriye döndüğünde diğer rahip kardeşi onaylamayan gözlerle kendisine bakıyordur. Ona hemen bir Budist tapınakta yaşamanın kurallarını anımsatır: Kadınlara dokunmak yasaktır.

Yol boyunca bu konuda konuşup durur. Ona, böyle bir şey yapmaması gerektiğini, rahip yemininin kadınlardan uzak durmayı gerektirdiğini söyler.

Tapınağa yaklaştıklarında rahip halen bir kadına dokunduğu için kardeşini azarlamayı sürürmektedir. Tapınağın kapısına geldiklerinde, kadını sırtında nehirin karşısına geçiren rahip durur ve kendini azarlayan kardeşinin gözlerine bakarak şöyle der:

Sevgili kardeşim, ben kadını nehirin karşı kıyısında bıraktım. Sen hala taşıyor musun?

Sevgili Yasemin'de bize "PEKİ SİZ NELERİ HALA TAŞIYORSUNUZ?" diye sormuştu...

Ben bu yazıyı okuduktan sonra, artık sırtımdaki kadını, indirdiğim yerde bırakıyorum...

PEKİ SİZ NELERİ HALA TAŞIYORSUNUZ???

Yüksüz bir yaşam dilerim...

SEMA