Sen Köylü Çocuk!

Sen, köylü çocuk!

Baharlarda dallanan incir ağacım,

Topraktan fışkıran bağım,

Yazlarda serin esen yel gibi tenime değen bir dokunuş,

Kavunu,karpuzu,türlü meyvalarıyla bostanımsın.

Terleyen avuçlarımda üstüne titrediğim sımsıkı sevdam,

Yalnız gecelerime doğan güleç yüzlüm,ayımsın…

Sen,köylü çocuk!

Bir sonbahar akşamında yüreğime ansızın düştüğümsün,

Sapsarı yapraklar içinde yürüdüğüm topraktan bir yol,

Zaman kışladığında sıcak olan her şeye yöneldiğimsin.

Sen dört mevsim rengarenk sınırsız ülkem,

Baharda rahvan atlar gibi,gemsiz,eğersiz,

Bir uçtan diğer uca,nefessiz koştuğumsun…

Sen köylü çocuk!

Güneş dağların ardına süzüldüğünde hasretler için beklediğimsin.

Buğulanan gözlerimde tüten yepyeni türkülerde bir ezgisin /doyumsuz.

Ekin tarlamda dopdolu başağımsın,bire bin veren bereketli sofram,

Portakal pamuk toplayan çıkınlı ellerim,çatlayan dudağımsın.

Özlemler içinde büyüttüğüm dev gibi düşlerim,

Seher vakti üstüne mısralar yaktığım,

Müthiş gürlemeyle doğan geleceğimsin.

10.06.2008

İbrahim KAYA

Akıncılar Köyü İ.Ö.Okulu

Kahta/Adıyaman

www.idealistogretmenler.com