Sen Küçük Adam!

Seni anlıyorum, çünkü seni maskesiz, çıplak ve ünlü değilken de binlerce kez gördüm. Henüz anne rahminden yeni çıkmış bir bebek gibi, yalnızca bedeni olan bir mareşal gibi çıplak, çırılçıplak. Aslında nasıl biri olduğunu biliyor ve bunu sana anlatmak istiyorum. Tüm samimiyetimle geleceğinin büyük olduğuna inanıyorum. Dikkatini çekerim geleceğin dedim ve bu gelecek tartışmasız senin. Sırf bu yüzden, aslında sadece kendine ait olan için kendini tanı. Her şeyi bir kenara bırakıp önce kendine bak ve asıl olduğun seni, tıpkı aynada gözlerinin içine bakan sen kadar gerçek olanı gör. Erk sahiplerinin sana dayattığı o yanlışı bul ve onların sana anlatamadığı gerçeği gör. Bir nevi doğru olanı...

Sakın kendini hırpalayıp canını acıtmaya kalkma. Bana senden mi öğreneceğim diye hiddetlenebilirsin de, ancak kendini hırpalama işte. ''Sen kimsin?'' sorusunu korku içinde küçülen gözbebeklerinde okuyorum. Evet, küçük adam! Sen küçük adam, sana verilen güçten korkuyorsun. O güçle yüzleşmekten ve onun sayesinde yapabileceklerini yapamamış olmaktan, bunu farketmekten ve kabullenmekten korkuyorsun. Kendini eleştirmekten kaçtığın gibi, bundan da kaçıyorsun. Çünkü yolun sonu her daim özeleştiri sonucunda acımasız ve acıtan bir yüzleşmeye çıkıyor. 

Eğer küçük adam, gücünü kullanma yöntemini bulursan, hiçbir şey için geç kalmadığını da anlayacaksın. Hala nefes alabiliyorsan, daha yapacak çok şeyin var demektir ve sana yalnızca bunun için bir müddet verilmiştir.

Hadi küçük adam, karanlık bir gecenin hırsızı olmak yerine, ışıklı bir günde sevgiyle aydınlanmayı öğren.