Sen ne yaptın Sezen?(Sezen Aksu)

1 Ağustos Çarşamba akşamı Kemer Klüp Arena önü tıklım tıklım sayılabilir. Çünkü Sezen var bu gece. Ve ben sıkı ve de farklı bir Sezen hayranı olarak limon sarısı elbisem siyah topuklu ayakkabılarım ile eğlenmek, gülmek ve ağlamak için oralarda hazırım. Hatta ve hatta ertesi gün İstanbul uçağına yetişecek olduğumdan o gece uykusuz kalmayı da göze almış olarak Bilinen rutin işlemlerden sonra şöyle tepede sayılabilecek iki kişilik masamızda Ogün ile yerimizi aldık. Bu arada oralara çok önemli konuk olarak davet edildiğimi de eklemeliyim. Hatta ilerleyen saatlerde önümde duran kişiler hanımefendinin görüşünü kesiyorsunuz diye uyarıldı. Sonuç olarak Arena Ortamı, hava ve dahi ben çok güzeldik çoook… Heyecanla Sezen’ i bekliyorduk ama kafama takılan soruyu da sormadan edemedim; Sezen’ in nasıl olup da bir klüpte sahne almış olabileceğini… Neden olarak parayı gösterdiler ama inanasım gelmedi.Ve ben en az 10 adet Sezen konseri izlemiş olarak; kuşağımın tüm kadınları gibi beni benim için yazdığını düşünerek keyfini çıkarmaya hazırdım gecenin. Hatta bana Sezen yeter diyerek sadece soda ve su içtim.

Her şey her şey çok güzeldi; hele giriş şarkısı ‘ Sarı Odalar’ aldı beni bir Karadeniz rüzgarına taşıdı ; o albümü bana hediye eden bir laz oğlunu hatırlattı; Karadeniz gibi hırçın ruhlu. Ve arkasından Firuze geldi geldi ki bu şarkı sanki dün Bağdat caddesinde gördüğüm en azından 80 yaşında hala makyajı yerinde tüm eski sultanları anımsatıyordu. Tamam giriş güzel güzel ama ne yazık ki Sezen güzel değil… Yılların devi Sezen ‘En mutlu olduğum yer’ dediği sahnede sanki silah zoru ile duruyor; sanki zoraki bir borç ödüyor. Tamam şarkıları güzel ama Sezen, Sezen değil. Ne sohbeti yerinde, ne neşesi. Ve de sesi de çok kötü idi, sık sık detone oldu bence o gece… ama en kötüsü IŞIĞIN YOKTU O GECE SEZEN IŞIĞIN YOKTU.

İlkokul müsamere çocuğu gibi idin sahnede. Şarkıların ve sana olan aşkımız kurtardı o gece seni. Çünkü şarkıların anılarımızdı: ‘ Artık hayatımdan çıksan’ derken sen, ilk eşime dört yıl önce sessizce seslenişim geldi aklıma; ‘ Sen ağlama’ derken yıllar önce üniversite öğrencisi olarak İstanbul’ da seni ilk izlerken _ki bütçem için büyük bir para ödemiştim - aşık olduğum basketçi geldi aklıma. ‘Ah İstanbul’ derken yıllardır görüşmediğim ağabeyimin arabasında Paris sokaklarında sessizce ağlayışım düştü gönlüme.

AH SEZEN BUNU BİZE NASIL YAPTIN?

GÖNLÜMÜZDEKİ SENİ ELLERİNLE NASIL YIKTIN?

Sevmiyorsan klüpleri niçin çıktın SEZEN? Sen ki gönlümüzün sultanı, şarkıların ecesi neden iş olsun diye o konsere geldin? Hadi diyelim profesyonellik olsun diye geldin ama sen onu da beceremedin SEZEN. Sahnede toplam iki saat kalmadın; 20 şarkı patlatmadın. Diyelim ki sen halk konseri seviyorsun ama o sahneye çıktığın anda unutma ki orada seni izleyenler senin için geliyor. SUÇUMUZ NEYDİ SEZEN? Profesyonellik anlamımda da görevini yapmadın bize BİZİM SEZENİMİZİ yaşatmadın. Seni bağışlamam zor ki Sezen; istemediysen niçin geldin; geldiysen niçin hakkını vermedin?

Bil ki gönlümüzdeki Sezen’ e ne olmak istemediği yerde olmak; ne de oraya geldikten sonra onun için ölen bizleri hiçe saymak yakışmaz SEZEN.

BİLMİYORUM BİR DAHA SENİ DİNLEMEYE GELİR MİYİM?

ÇÜNKÜ O GECE HA SAHNEDEKİ SEN HA EVDEKİ SEN; FARKETMEDİ Kİ SEZEN…

Not: Bu yazı ile ilintili ‘Profesyonel olmak ya da olmamak’ başlıklı yazı ise KİŞİSEL BAŞARI sitesindeki köşemde yer almaktadır.