Sen ölme ben öleyim

Geçme gönül bahçesinden, dikenli olur ben geçeyim, iste, gül kokusu resmedeyim. Sudan aşklar, buluttan ufuklar çizeyim. İste, gelecekler açayım en koyu telvelerden ve kanatsız uçayım falda çıkan zirvelerden. Yum gözlerini, düşlerden ben düşeyim. Sen ölme ben öleyim.

Sen öpme ben öpeyim, örselenirsin, de ki mayın tarlası, dur ne olur ben gireyim, de ki kurşun, çok acıtır, ben yiyeyim, de ki akşam, sen gül ben zehirleneyim. Ölüm gelse huzura sen ok ol kaç, ben yay, gerileyim. Sen ölme ben öleyim.

Sen konuş, ben dinleyeyim, nağmeler çıksın dudaklarından, udun davudi sesine yapışık neyin huzurunda hayali Mevlana’ ya dönüşeyim, sen dur ben döneyim, incinme, otur aşkın doruklarına gerçeği rüya edeyim. Bırak vursun feleğin soğuk nefesi, sen ölme ben öleyim.