Sen Sevdamın zorlu Müsebbibi

Bu artık sana son şiirimdir deyip de

Yeni baştan yeniden yazdığım sadece yüzlercesinden biri!

Kimdi çekip giden, kimdi terk edilen fitursuzca

Sayısız yönü olan laburentin çetrefilli mizanında?

Neresinden başlayacağıma karar veremeyecek kadar şaşkınım

Anladım ki, içsel yangınım benimle yaşayacak

Er kişi niyetine sensiz kaldığım sevgili!

Sen yarınım olamayan unutulmayan vefasız dünüm

Kolay yazılamayan şiirimin gri nüshalı sessiz ünüm

Ayak ucu semazen dönüşlerinin uçuk döngülerindeyim

Hırçın kıyılarında dolandıkça

Sevdamın ayağıma dolanır sözcüklerim

Girdabının anaforuna kapılıp da dalan 

Ve kördüğümünden çıkmayan nadide bir kelebek gibi.

Demek, çoğul olmayı denemediğimimi sanıyordun

Bir yanın diğer yanına küskün, kavgalıyken!

Dedim ya, senin kendinden  dahi haberin yokken

Kurak teninde nem aradığım

Düşünden vazgeçip sana kıyamadım

Islak suya hasret kurak çöller misali.

Sen sevdamın zorlu müsebbibi

Yarınıma hayrın olmaz bu saatten sonra desem de

Ne inkarım ne de itirafım oldun diyecekken!

Kabulunde geç kaldığım

Meğer kaderdaşmışız öyle mi?

Hani yerim farklıydı, bir dakika ayrılamazdın

Aldığın nefestim bir de buğusunda safi yunduğun

Yıllardır bensizliği nasıl kaldıra bildin

Takla güvercinleri gibi çevremde ki sen

Gurur dediğin o melanet seni de bitirdi beni de

Çektirdiklerine sayıp unutulmadın desen!

Benden alıpta veremediğin neydi

Eriyip giden ömrüme mi

Seni kaybettiğime mi yanayım

Ah alıp vermelerimin modasını çoktan geçirdim

Unutma diyorum sevgili, sadece unutma beni!

Sende kalan dünlerime sahip çıkmanı istiyorum

Gücendirip durma, yolma naif kanatlarımı

Nasıl şimdi ki yerim konumum, bir bilseydim?

İçinde benli fırtınanın yelini hissederim çoğu zaman

Sitemkar uykusuz gecelerin sağırlığında!