Sen söyle hayat

İlişkiler... Hayatın onca karmaşasının içinde varlığını her zaman sürdüren ve her zaman en çok konuşulan hayatımızın olmazsa olmazlarından. Gündem ne olursa olsun, ilişkiler güncelliğini yitirme. Hele bir de sorun varsa o ilişkide, gündemi ondan başka hiç bir şey belirleyemez. Kimi kısadır, kimi uzun. Ama zamanla ölçülemez hiç bir ilişkinin değeri. Kimisi mutluluğun doruklarındayken kimisi ayrılığın eşiğindedir çoğu zaman. Bazen monotonluktan kaynaklanır tüm sorunlar, bazen zamanla aşılamayan ama üstü örtülen sorunların birikmesinden, bazen üçüncü bir kişiden bazense nedensizce bir sıkılmadan kaynaklanır. En zor tarafı ise alışkanlığa dönüşen ilişkilerde sorunun boyutu ne olursa olsun çözüm için hep geç kalınmasıdır. Kişi alışkanlığından kopma, yitirme cesaretini kolay kolay göze alamaz çünkü... Daha bir kaç gün önce en mutlu anları yaşadığımız, hayatımızın odağına koyduğumuz ve derin anlamlar yüklediğimiz sevdiceğimiz bir kaç gün içinde bizi boğan, üzen, ayrılmayı dahi düşünebildiğimiz insan haline gelebilirken bu çelişkili duygular içerisinde aşka hala inanmamız mucize değil midir? Ferhat Göçer'in de dediği gibi;'aşk yalan mı gerçek mi sen söyle hayat'... Peki, neden çıkıyor bu sorunlar bir gün önceki hayatımızın aşkı nasıl oluyor da bir gün sonra bizi ağlatan o yanlış insan olabiliyor, bunlara aşkın tuzu biberi diyoruz ama fazla tuzlu da acı da sağlığa zararlı değil midir? Genel görüş empati kurarak sorunların çözülebileceği olsa da, ben kadın erkek ilişkilerinde empatinin varlığına inanmıyorum. Erkek denen egoist organizmayla kadın denen hırs organizmasının tek yapacağı eylem çatışmak olacaktır. Empati kurma çabasına girişilse dahi iki tarafta kendini kayırmaya devam edeceğinden orta bir yol bulunamayacaktır. Halbu ki biz kadınların istediği nedir ki, biraz ilgi, biraz romantizm, biraz da sorumluluk... Buna karşılık erkeklerin tek derdi ise bizlerin kaprisleri! 

Yanarımda şunu izah edemediğimize yanarım, beyler bir kadının isteklerinin %50 sini dahi yerine getirse ortada ne kapris kalacak ne de sorun, güllük gülistanlık, ideal ilişki... Ama ne yazık ki her sorun böyle kolay çözüme kavuşacak nitelikte olmuyor. Bazen kişi sırf egoları uğruna karşı tarafı ezip geçebiliyor. Bazen de sıkılıyor işte, nedeni bilinmez, uzun yılların verdiği kısıtlanmış bir hayatın etkisi, biriken sorunların etkisi vesaire... Burada şu anahtar cevabı vermek gerekiyor; sevgi her şeye bedel mi? Belki siz koyu bir romantiksiniz, Leyla ve Mecnun'a inananlardan, masallardaki aşkı arayanlardan... Belki realistsiniz ama konu gönül meselesi olunca mantığı bile yenik düşenlerden... Ama ben şunu bilir şunu söylerim, her zaman... Biz bu hayata bir kere geliyoruz, doğarken bile yalnızız, kimsemiz yok aslında, etrafımızda canımız dediklerimiz olsa da, özümüzde içimizde hep yalnızlığımızlayız aslında. O yüzden devlerin aşkını yaşasak dahi şartlandırmamalıyız kendimizi ruh eşimiz diye... Ve kimsenin bizi üzmesine izin vermemeliyiz... Kim değerli olabilir ki bizim kadar? Kendi kıymetini bilmeyen insan mutlu olabilir mi? Söylemesi kolay biliyorum, kelin merhemi olsa kendi başına sürerdi misali benim yazdıklarımda işte... Ama birinin kulağına küpe olurda doğru karar vermesini sağlarsam ne ala... Çünkü en değerli varlığımız kendimiz!