Sen susarsan, gün de susar...

Sen susarsan, gün de susar

yollar ışıksız olur, maviler yalnız

hilalin çocukları bereketsiz

ve onlar doğranırken bir yerlerde

şeytan da güler, köşebaşında.

Renkler alır başını gider,

bezler yanar yırtılır

atlaslar kaybeder kentlerini.

Sen susarsan, gün de susar

hiç görmediğin adamlar

çıkagelir karanlıklardan,

ne çiçeklerin kalır yolunmamış

ne de dudaklarının izi.

Kuşlar ve atlar gider,

aynalı kilim çalınır,

çocuklar kaybeder bebeklerini.

Sen susarsan, gün de susar

sevinir kasırga satıcıları

o dağların azalır, ovaların çürür

ormanlar terkeder seni,

toprağın tüketirken bereketini.

Sevdalın yanar gider

Ne Kerem kalır ne de Zin,

müstevli ruhun satılır

anneler kaybeder meleklerini.

Sen susarsan, gün de susar

kirletilir coğrafyan,

uzar gider o yüzyıllık sürgünün

eşelerken aldatılmış toprağı.

Alır götürürler seni

tatmadığın, görmediğin acılara

ellerini gözlerini satarlar

torunların kaybeder gölgelerini.

Sen gidersen gün de gider

ateş basar toprağı.

14.08.2008 / Tarabya,