Sen vardın

Gezdiğim şehrin sokaklarında rüzgârlar esiyordu. Sevdanı fısıldıyorlardı sessizce. Fırtınalar coşturmuştu Marmara’yı delicesine, dalgalar Burgaz kıyılarını dövüyor, dövüyordu. Aklımda yine sen vardın. Gülen gözlerin, sevgilim deyişlerin. Sensiz olduğumu bile bile, senleydim ben yine.

Aslında sen bendim, bense sen. Yılın dört mevsimiydi sevgin. Bahar çiçeklerinin mis kokularının salınımıydı sevdan.

Yansın bu gönül, yansın yüreğindeki yangınlar diye intizarındı, gözyaşlarımdan avuçlarıma dökülen damlalar.

Sen vardın yanımda, kalp ağrılarımda, güllerde, erguvanlarda, lalelerde. Sen vardın Ada vapurunun güvertesinde, Kız Kulesinin en tepesinde, Ortaköy sahilinin çay bahçelerinde.

Görür gibiydim seni gökyüzünün baktığım her yerinde.

Ellerin ellerimde, gönlüm bildiğin yerde.

SEN VARDIN.

Ayşen Arslangiray Kura

14.4.2011/İstanbul