Sen ve ben

“Bir vapur yaklaşıyordu Samsun Limanı’na. Yalnızca vapur değildi o. Kurtuluşun ilk adımıydı. Atatürk geliyordu. O, beni kurtarmaya geliyordu. Gökyüzünden güzel gözleri denize batıp çıkıyor, gökyüzünde kayboluyor, sonra yine bana dönüyordu ışıkları. Yalnız gözleri değildi, yüreğiydi yaralarımı saran. Sarıldı sıkı sıkı. Gözyaşlarımı sildi şefkatli elleriyle.’Geçecek!’dedi. Ama hiç konuşmadı. Dizlerimle sınırlı değildi sardığı yaralarım. Önce bana zarar veren her şeyi yok etti yavaş, kararlı adımlarla. Ama mutsuzdum, hastaydım ben. Resmime siyah lekeler fırlatanlar yoktu ama lekeler hâlâ oradaydı. Küçüktüm, hâlâ muhtaçtım. Bir şeyler değişmeliydi, o değiştirecekti. Beni yalnız o iyileştirebilirdi.

Bundan sonra eskisi gibi değildi hiçbir şey. Artık yanımdaydı o. Beni ayakta tutmaya adamıştı hayatını. Etrafımda bir şeyler oluyordu. O beni kendime getiriyordu. İçimde çok derinlerden bir şeyleri bulup çıkarmıştı:

Millî birlik!

Bana moral verdi. Ellerimin üstündeki elleriydi güç kaynağım. Zamanla iyileşiyordum. Ayağa kalkmamı sağlamıştı o benim. İçimdeki gizli gücü ortaya çıkarıp tüm parçaları birleştirmiş, tek yürekle kazandırmıştı savaşımı. Ama yorgundum hâlâ. Kayıplar vermiştim ve imkânsızı başarmanın mutluluğunun altında büyük acılar saklıydı.

O hiç yılmadı, hep ilerledi. Zekiydi, herkesten çok çalışmıştı benim için, hep çalışmıştı. Ben artık iyiydim.Geride bıraktıkları o kadar çoktu ki. Onun düşünceleri yaşayacaktı yıllarca değil, asırlarca. O olacaktı kitapların ilk sayfasında. Onun sözleri süsleyecekti duvarları. Her sabah gülümseyecekti kara tahtanın üzeriden ‘İzindeyiz!’ diye haykıran yüzlere.

Sen öğrettin bana birlik olmayı, güçlü olmayı. Ne yapacağımı soramayacağım artık sana, ama sen olsan ne yapardın diye düşüneceğim. Sen karatahta önünde elinde beyaz tebeşirle öğretmiştin ne yapacağımı.

Düşüncelerin beynimde, ilkelerin benliğimde, sen hepimizin kalbinde…”

***

Yukarıdaki satırların sahibi Aydın Süleyman Demirel Anadolu Lisesi 11. sınıfta okuyan Ezgi İNCE’ ye ait. Ezgi, yazının tamamını 10 Kasım 2009 için yazmış ve dedesi de bana göndermiş. Ben de ülkemin tüm çocuklarıyla ve de gençleriyle paylaşmak istedim. Bir Türk gencinin Ata’sı için yazmış olduğu bu duygu ve inanç dolu satırları okuyunca ülkemiz üzerine oynanan oyunların asla tutmayacağına olan inancım bir kez daha kuvvetlendi. Ezgi ve onun gibi Cumhuriyetin ve Millî Birliğimizin yegâne teminatı olan binlerce çocuğumuz;

“Düşüncelerin beynimde, ilkelerin benliğimde, sen hepimizin kalbinde”

Sözleriyle haykırdıkça, Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır!

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk bayramımız Kutlu Olsun!

Tülay Hergünlü

İstanbul, 23.04.2010