Sen ve bendik

Hiç biz olamadık…

Nasıl biz olabiliriz ki bendeki sen, sen değilken

Bu aşk tek kişilikti. Bana aitti.

Yıllarca beklediğimi sandığım sensin sanmıştım.

Yanılmışım.

İstanbul’da olmak, bu şehre ve kendime ihanet etmek de eskisi gibi acı vermiyor.

Sana kızmıyorum da artık. Çünkü nefret de bir duygudur ve beslenmek ister o da.

Oysa adını ve varlığını bildiğim birisin artık. Dedim ya bu aşk tek kişilikti.

İşçiliğini benim yaptığım ve sana giydirmeye çalıştığım bir gömlekti bu AŞK.

Olmadı. Sende iyi durmadı.

Bir şeyler eksikti, Sen eksiktin…

Söz zehirlidir demiştim sana, gün gelir söyleyen ağzıda zehirler demiştim yanılmamışım.

Ama; Ne fark eder ki pişmanlıklar, iki zavallı insancığa dönüşmüşken ….