Sen Yazamazsın

zaman gelir

bir çift pabuç bekler kapı önünü

acı tutmalarında

gözyaşı kusar evin ağzı

belirsiz gölgesi

duyulmayan kar sesi

ormanın, bilinmeyen karanlık kuytusu

tek yakada kalır yolcusu

soluğun, bilinmeyen limiti

bugünün, yarının ve şimdi

o boyuyor dilediği renge seni

soluk fotoğrafta kalan

onun, son fırça darbesi

çöl eder denizi

bilinmeyen yakını, ırağı

durduğun yer uçurum ağzı

temel derme çatma

yıkım, ölümle kol kola

çıkrık döner durur, boş kuyuda

toprak kokusudur, bekler soluğunda

düşme düşlerinden, tutun sımsıkı

ânı yaşa, tadını çıkar

oyna, oynayabildiğin kadar oyununu

fâniliğin sınırını geçemezsin

sen yazamazsın bu oyunun sonunu

27 Kasım 2009

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....