Sen yokken ben...

Sen yokken ben;
Gene aynı şeyleri yaptım,
Her akşam, iş çıkışı gene o bulvardan geçtim.
Beni beklediğin o köşebaşına baktım oradaymışsın gibi,
Dolmuş kuyruklarında hep seni aradı gözlerim.

Sen yokken ben ;
Gene Ankara'nın kaldırımlarını arşınladım ,
O bara gidip gene aynı masada oturup içtim.
Garson her seferinde bir garip bakardı yüzüme,
Neden yalnızsın, o nerede der gibi.

Sen yokken ben;
Çalan her telefonu sana cevap ...
Verir gibi açtım yokluğunu bile bile.
Hep o sevdiğin kokuyu sürüp,
Senin kokunu hissettim esen rüzgarla.

Sen yokken;
Ellerim bir türlü ısınmadı buz kesti,
O sıcak avuçları aradım.
Sevgi dolu bakışını, sımsıcak yüreğini,
Kara gözlerini aradım gecenin karanlığında.

Sen yokken;
Gene seni düşündüm alabildiğince,
Gene seni özledim ölürcesine.
Gene seni sevdim kara sevdam,
Sen yokken bile seni sevdim...