Sen

Sen kızgın güneşin altında doyumsuzca içilen soğuk su gibisin, arkası bir türlü gelmeyen...  

Sen soğuk bir kış gününde seni bırakıp gitmeye hazırlanan sevgilinin sıcak nefesi gibisin...  

Sen bir annenin şefkatle bebeğine sarılması gibisin, bırakmamacasına...  

Sen gurbete gitmek için yola çıkacak olan babanın çocuğunu hasretle öpmesi gibisin, saklamaya çalıştığı göz yaşlarıyla...  

Sen yarım kalan sevdaların umutla bekleyişi gibisin, bir daha gelmeyeceğini bile bile...  

Sen beyaz bir gülün tomurcuğu gibisin, solmayı aklına getirmeden büyüdüğü...  

Sen en sevilen şarkının nakaratı gibisin, tekrar tekrar söylenen...  

Sen akşam yıldızı gibisin, ilk doğmasına rağmen en parlak kalan...  

Sen bir kitabın ilk sayfası gibisin, heycanla okunacak olan...  

Sen yaşlı bir teyzenin en tatlı hatıraları gibisin, dalıp gittiğinde mutluluk duyduğu...  

Sen sonbahar yaprakları arasında yolculuğa çıkmak gibisin, baharda dönmek umuduyla...  

Sen yakasına kırmızı kurdela takılan ilkokul çocuğu gibisin, kazanılan ilk başarı edasıyla...  

Sen gerçek dostların bir araya gelip içtiği kahve gibisin, kırk yıl hatır adına...  

Sen erguvan çiçeği gibisin, yazın en renkli hali...  

Sen kışın yağan karın en güzel motifisin, bu kadar ki gerçekci...  

Sen uykunun en tatlı hali gibisin, uyanmazdan önceki an yani...  

Sen yaşamanın en güzel ânısın, şimdiki zaman gibi...  

Sen aslında herşey gibisin, bir türlü tanımlanamayan...  

Bence artık sen de, ben gibisin, içten içe yaşanan...