- Kategori
- Şiir
Sende açar gülümseyişlerim..
Ne zaman beynim ve yüreğim bir olsa ölüme vuruyor gözlerim...
Seninle yağmur olup yağarken şehrime,
Yediverenler açardım yeryüzünde
Göçmen kuşlar nefeslenirdi yüreğimin yükseklerinde
___Seninle açardı gülümseyişlerim
Ateşten damlalarla birleşti düşlerim
Küllenmeye yüz tuttum buğusuz pencerelerim
Gardiyan avuçlarında yarınlarım
Saklı kaldı renkler, serseri akşamlardayım
Ellerimde soğuk bir kış gecesi, üşüyor yalnızlığımın çehresi
Kalmadı güneşin hükmü okyanus oldu yaşlarım... boğulmaktayım
__Ey Yar ....
____Varlığını varlığım yokluğunu darlığım yaptığım yar..
Sevgi bu kadar mı odaklanır ayaza kalp bu kadar mı üşür kaldırımlarda
Ne zaman beynim ve yüreğim bir olsa ölüme vuruyor gözlerim.
Saçlarımın uçlarında alev, ateşe dönüyor yüzüm.
Donuk sahte bir gülümseyiş asılıyor dudak kıvrımlarımın köşesine
Ellerim titriyor soğuk, buz tutmuş parmak uçlarım, tenimde üşüyor
Siyahın kör karasını giyinmiş yutkunmalarım dikilip kalıyor karşımda
Oysa tam sevmeye başlamışken yaşamayı
Anlamlar anlamını kaybediyor düşüyorum boşluğa...
____Beni affet
Ağlamaz oldum karanlıkta kalışıma
Çoktan uyuttum gölgeleri kollarımda.