Sende mi insansın?

Ellerime sigaranın kokusu sinmiş; gözlerim kararıyor. Acıktım galiba ondandır. Öğlen olmuş ve ben miskin miskin oturuyorum hala. Haftasonu gelsin, bütün gün uyuyacağım diyen ben değil miydim? Aslında farkında olmadan yıllardır uyuyormuşum haberim yok.

Sadece ben değil, herkes uyuyor ya da uyutuluyor. Aç kalmamak için çalışıyor ve her ay bankadan maaşını çekebilmek yetiyor insanlara. Bir de geçen ay vitrinde beğendiği birşeyi alabilirse ne mutlu ona.

Karanlık tüm dünyaya yavaş yavaş egemen olmuş, ama o hala bulutların arasından hafifçe ışıkları süzülen güneşe bakıp yetinmeyi biliyor. Bu güneş için ne insanlar canlarını verdiler. Özgürlükler için eskiden verilen savaşlar artık bitti ve savaş meydanlarında tüten dumanların arasında o ölen insanların ruhları geziyor. Ve ne yazıktır ki her savaşta şekil değiştiren düşman, artık daha zekice bir yol buldu ve karşısında savaşacak insan bırakmayacak bir taktik geliştirdi. Kapitalizm... Bütün ruhları esir aldı ve hepsini maaşlı birer elemana çevirerek kendi uşağı yaptı. Che, Deniz Gezmiş, Mahir Çayan'ın bile mücadele edemeyeceği bir sistem. Bu öyle bir sistem ki, insanlara sadece yaşamak için var oldukları bilinci aşılanmış. Ellerindekini kaybetme korkusuyla donatılmış toplumlar doğmuş ki, aslında ellerinde olanın bir hiç olduğundan haberleri bile yok. Bir grup insanin ceplerine binlerce yıl yaşasalar bitiremeyecekleri paralar giriyor ve insanları din, vatan, millet söylemleriyle uyutarak çarkları sorunsuzca döndürmeye devam ediyorlar.

Emin olun ki, o bir grup insanın ne dini var ne de vatanı. Dedeleri derebeyiydi; kendileri sanayileşen küreselleşen dünyanın patronları oldular. Unutulmamalı ki her sistemde palazlanan ve güç dengesine sahip olan elit bir sınıf vardır. Bu sınıf binlerce yıldır varlığını sürdürdü. Başı sıkışınca zamanın şartlarına uyup şekil değiştirmesini de bildi. Ve her seferinde halklar er geç uyanıp bunlarla savaşmasını bildiler. Fakat artık akıllandı ve köleleşmiş ve asla baş kaldırmayacak ruhlarını yarattı. Televizyon denilen güçle herkesin evine girdi. İnsanların beğenileriyle oynayıp önlerine saçmasapan hedefler koydu. Artık iyi bir cep telefonu sahibi olmak, marka giymek, plazma TV almak yeni hedefler; insan olmak, özgür olmak da neyin nesi...

Okullarda içi boşaltılmış öğretilerle yaratılan yeni kuşağa bir bakarsanız artık güneşi bulutların arasından bile göremeyeceğimizi anlarsınız. İnsanları bu uykudan nasıl kaldırabilirim acaba diye düşünmekten uyuyamaz oldum...