Sendeki Öteki...

''Yürüyüşünden belli, sendeki öteki sahne almış bugün yine… Sevmediğim öteki…''diye mırıldandı kendi kendine...

Yüzü kasılmıştı, tüm hatlar daha belirgindi ama korkutucu… Dudakları ince bir çizgi halinde, her an dökülecekti kelimeler anlamıştı… ''Sus ne olur, söyleme! Acıtacak her zamanki gibi; sen rahatlasan da, bir hançer gibi batacak taa yüreğimin derinlerinde bir yerlere. Kanayıp duracak, inan çok zor oluyor sarmak ve tedavi etmek. Kapansa bile sızlıyor zaman zaman; unutulmuyor, ne kadar unutmak istesem de…''demek istedi, diyemedi...

Gözlerine bakmaya korkuyordu. Biliyordu artık bu bakışların anlamını; çakmak çakmak, yakmaya hazır ne varsa etrafında… Kısılmış, sevgi kıvılcımları yerini geçtiği yeri eriten lavlara bırakmıştı…

''Bakma ne olur, dön arkanı git, ama öyle bakma… Eritiyor o lavlar içimi, soğusa bile zamanla bir kayadan farksız oluyor. Sonra kızma bana bu duvar neden oluştu diye… Ne yapsam da eskisi gibi bir türlü olmuyor…'' diye iç geçirdi.

''Getirme sendeki ötekini içeri, bırak ne olursa olsun kapının dışında. Sonra ben kovsam da gitmiyor ve sen ben onu gönderdim dediğinde bile, onun gölgesi sarıyor her bir köşeyi… Nefesinin kokusu hissediliyor… Sen göndersen de, benden gitmesi o kadar kolay olmuyor.''

''At o sendeki ötekini dönemeyeceği çok uzak diyarlara. Bulamasın yolunu bir daha, ulaşamasın sana. Rahat bıraksın artık, kendine başka kurbanlar bulsun ya da…Gelemesin artık buralara...''

''Aslında ben bilirim onu tamamen yok etmeyi, silmeyi… Ama ne olursa olsun, o sende; korkarım yokolurken bir tarafından değip de incitecek diye seni…''

Söyleyemedi, sadece başını önüne eğdi, sessizce oturdu...

Bekledi, nasılsa gidecekti öteki;'' sabretmeyelim biraz geçecek '' diyerek bekledi, bekledi... Öteki hiç gitmedi!