Senede sadece bir defa 10 dolar!

Aslında biraz klasik bir cümle olacak ama "Türk milletinin yardımseverliğini bilmeyen yoktur" denilir hep. Bu doğru. Dünya üzerinde nerede bir felaket olsa, nerede yardıma ihtiyaç duyulsa Türkiye'nin ismi hep ön sıralarda yer alır. Açe felaketi, Marmara Depremi bunların en yakın örneklerinden sadece ikisi. Her ikisinde de milletimizin ne kadar hassas davrandığını görmemek herhalde çok büyük haksızlık olur.

Zaman zaman tuttuğumuz farklı takımlar yüzünden kavga ederiz. Farklı bölgelerde yaşıyoruz diye hemşehricilik yaparız. Hatta aileler içinde bile inanılmaz karşıt fikirlerden dert yanarız. Ama biz ne kadar birbirimizi yesekte, milli duygular ön plana çıktığında aramızdaki, takım farkı, kültür farkı, zengi-fakir farkı, aşiret farkı, o çok tartışılan kimlik farkı hepsi bir kenara bırakılır. İnsanımız sadece kendi imkanları seferber ederek, yardım için adeta yarışır. Bunu 1999 Marmara Depremi sırasında yaşamadık mı? Açe felaketi sırasında yine Türkiye'den gerek devlet gerekse halk olarak elimizden ne gelirse orada ki insanlar için yapmadık mı? Bunları kimse unutmadı merak etmeyin. Çanakkale Savaşı'nda, Kurtuluş Savaşı'nda bizim dedelerimiz savaşmadı mı? Onlarda takım, kimlik, varlık-yokluk kavgası yoktu. Ama bu toprakların heryerinden kopup geldiler, Çanakkale'de Kastamonulu, Amasyalı, Çankırılı ve daha birçok şehirlerimizden şehitlerimiz yok mu? Fakat hepsi bir tek vatan için açlık-yokluk için de savaşmadılar mı? Biz onların torunlarıyız, ve onların bıraktığı bir mirasın üzerinde yaşıyoruz. Onların çektiği hiçbir sıkıntıyı çekmedik. Yani ekonomik krizler dışında yokluk-kıtlık görmedik. Yani onların sayesinde belki bugün bu topraklarda yaşıyoruz. Tarihte Türklerin savaşlarda yaptıklarını hangi devlet yaptı. Bize barbar diyenler bugün kendi tarihlerine, kendi milletlerine bir baksınlar. Bir milletin vatan sevgisi vatan duygusu yoksa o millet zaten millet değil, bir insan topluluğudur.

BİZ HEP FARKLI BİR TOPLUMUZ

Fakat bugün bulunduğumuz noktada olaya farklı açıdan bakmak istedim. Türkiye malum dünya üzerinde en fazla borcu olan ülkelerden biri ve gelişmekte olan ülkeler arasında hatırı sayılır bir yere sahip. Gerek iç, gerekse dış borç yükü sebebiyle kendinden beklenen performansı bir türlü sergileyemiyor. Zaten ekonomik ve refahı iyileştirici bir performans yakalasak bile her 8-10 yılda bir sanki görünmeyen bir el ensemize vurup sen biraz bekle bakalım dercesine yeni bır sıkıntının kaynağını hemen buluveriyorlar. Bunun sebebini zaten söylemeye gerek yok. Geçenlerde ekonomi haberlerinde herkes izlemiştir. Türkiye'nin sadece dış borç toplamı 265 milyar $'ın üzerinde. Yani bu borç Türkiye için kolay ödenecek bir borç değil. Ve bu sadece dış borç. Buna iç borçlar eklendiğinde bu rakam 450 milyar $ civarında. Bu rakamın telaffuzu bile zor. İnsanı ürkütüyor aslında. Yani bu borç nasıl ödenir, Türkiye'nin geleceği ipotek altına alınıyor deniliyor zaman zaman. Bu belkide bir anlamda doğru. Rakamlara bakınca bunu anlamak zor değil. Ve sonuçta kimse kimseye param sende kalsın diye borç vermez. Karşılığında muhakkak bir teminat gösterilir.

Gelmek istediğim konu ise yeni bir savaş. Bir zamanlar gündemdeydi aslında bu konu. Sonra nedense unutuldu gitti. Bu savaş bir borç ödeme savaşı. Bir zamanlar nasıl bu ülke toprakları için bir kurtuluş savaşı verdiysek, bu savaşı bu defa ekonomik borç ödeme anlamında deneyemez miyiz acaba? 75 milyonluk nüfusumuzla övünen bir milletiz. Aslında övünmek sadece nüfusla değil, ekonomik düzeltmeyle olur. Bu borç yükü bizim sırtımızı büküyorsa, bunun altında yine biz toplum olarak kendi irademizle kalkabiliriz. Sıkıntıları olan, krizlerle boğuşan bir ülkeyiz. Yıllardır da bu böyle. Ve bence kolay bitecek bir süreçte değil. Peki halk olarak birşeyler yapabilme şansımız var mı? Aklıma gelen şu oluyor: Yılda sadece bir defaya mahsus 10 dolar (15.5 TL) versek. 75 milyonluk nüfustan, %50'sini ayırsak. Yani veremeyecek durumda olanlar belki o kadar bile yoktur ama ben fazla fazla yazdım. 37.5 milyon kişi yapar. Hadi 35 milyon kişi diyelim. Senede bir kez 10 dolar versek. 35.000.000 X 10 = 350.000.000 dolar yapar. Ben inanıyorum ki sağlam bir organizasyon ve özveriyle bu rakam 500 milyon dolara bile çıkar. Yarışma programlarında bir gecede ne rakamlar toplanıyor görüyoruz. Neden bu bir kez de devletimiz için yapılmasın. Herkesin kendine göre bir görüşü var elbette. Bu yazdıklarıma tahminlerimin üzerinde karşı çıkanda olacaktır muhakkak. Onlara da saygı duymaktayım. Ben böyle birşey aklıma geldi yazdım, yapılamayacak birşey olduğunu da düşünmüyorum. Ne dersiniz, bu borca bizim de bir katkımız olabilir mi?