- Kategori
- Müzik
Senfonik konser
Tam karşıda alkış tutan benim!
Peter yönetiminde Süreyya'da yerlerimizi aldık.
İstanbul Devlet Opera ve Balesi Orkestrası, Smetana ile harika bir giriş yaptı akşama; Vltava (Moldau) Senfonik Şiir eşliğinde. Bütün nehirler içimden akıyordu.
Samoylenko kemanıyla yerini alırken ben Smetana'nın müziğiyle akıyordum denizlere!
Bruch, Keman Konçertosu No:1 Sol Mİnör Op.26!
Samoylenko gayet ciddi kemanıyla yol alırken derin derin, Peter eşliğinde orkestra gayet güleç yakalıyordu bizi derken, kemanın yayı kopmaz mı!?
Ukraynalı solist gayet kendinden emin, aynı ciddiyetle kemanının yayını değiştirdi ve konsere devam etti; daha dinç, daha seri, daha gür!...
Aradan sonra Mahler bize kızmasın, direk Çaykovski'ye geçtik; 5. Senfoni Mi Minör Op.64!
Orkestra Çaykovski eşliğinde adeta kahkahalar atarak birer ikişer ruhlarımızı teslim alıyordu. Ruhumuzu Çaykovski'nin müziğiyle yıkıyorduk. Birinci bölüm, ikinci bölüm....bir kemanlara tutunuyorduk, bir trompetlere; bir kontrabaslara sarılıyorduk, bir flütlere; mutluluk, mutluluk her yanımızda dans ediyordu.
Peter, bitti, dediği anda Süreyya ayaklandı; doğam bu alkışlarla arınmak ne büyük mutluluk!...
Biz Süreyya'yı zaten çok seviyorduk, onunla birlikte üç baleyi de çok sevmiştik ve şimdi de aramıza Smetana katıldı, Bruch, Çaykovski, Peter, harika orkestra, Samoylenko!...
Bedenin kaybolduğu, ruhun bayrak açtığı bir konserdi, mutluluğun.
1.Not: Üzüm, ben kemancıda kaldım, diyordu, onun kemanına sarılışında, kemanıyla birlikte ruhuma koşuşunda kaldım, parmaklarında ve gülüşünde.
2. Not:
Biz Süreyya'yı sevdik;
bir erkek, bu defa
üç değil, dört kadın,
toplamda beş can,
Süreyya'yı çok sevdik,
içinde, derininde bu locayı,
bu locadan sahnedekileri,
orkestrayı, şefi, solisti,
Smetana'yı, Bruch'u
ve Çaykovski'yi, müziği,
müziklerini çok sevdik
ve birer birer,
ikişer ikişer,
salon salon aşık olduk,
hepsine hepimizde!
Ş.Y.
İstanbul Devlet Opera ve Balesi Orkestrası, Smetana ile harika bir giriş yaptı akşama; Vltava (Moldau) Senfonik Şiir eşliğinde. Bütün nehirler içimden akıyordu.
Samoylenko kemanıyla yerini alırken ben Smetana'nın müziğiyle akıyordum denizlere!
Bruch, Keman Konçertosu No:1 Sol Mİnör Op.26!
Samoylenko gayet ciddi kemanıyla yol alırken derin derin, Peter eşliğinde orkestra gayet güleç yakalıyordu bizi derken, kemanın yayı kopmaz mı!?
Ukraynalı solist gayet kendinden emin, aynı ciddiyetle kemanının yayını değiştirdi ve konsere devam etti; daha dinç, daha seri, daha gür!...
Aradan sonra Mahler bize kızmasın, direk Çaykovski'ye geçtik; 5. Senfoni Mi Minör Op.64!
Orkestra Çaykovski eşliğinde adeta kahkahalar atarak birer ikişer ruhlarımızı teslim alıyordu. Ruhumuzu Çaykovski'nin müziğiyle yıkıyorduk. Birinci bölüm, ikinci bölüm....bir kemanlara tutunuyorduk, bir trompetlere; bir kontrabaslara sarılıyorduk, bir flütlere; mutluluk, mutluluk her yanımızda dans ediyordu.
Peter, bitti, dediği anda Süreyya ayaklandı; doğam bu alkışlarla arınmak ne büyük mutluluk!...
Biz Süreyya'yı zaten çok seviyorduk, onunla birlikte üç baleyi de çok sevmiştik ve şimdi de aramıza Smetana katıldı, Bruch, Çaykovski, Peter, harika orkestra, Samoylenko!...
Bedenin kaybolduğu, ruhun bayrak açtığı bir konserdi, mutluluğun.
1.Not: Üzüm, ben kemancıda kaldım, diyordu, onun kemanına sarılışında, kemanıyla birlikte ruhuma koşuşunda kaldım, parmaklarında ve gülüşünde.
2. Not:
Biz Süreyya'yı sevdik;
bir erkek, bu defa
üç değil, dört kadın,
toplamda beş can,
Süreyya'yı çok sevdik,
içinde, derininde bu locayı,
bu locadan sahnedekileri,
orkestrayı, şefi, solisti,
Smetana'yı, Bruch'u
ve Çaykovski'yi, müziği,
müziklerini çok sevdik
ve birer birer,
ikişer ikişer,
salon salon aşık olduk,
hepsine hepimizde!
Ş.Y.