Seni anlatmak

Gül solmuş, Bülbül suskun 

viran olmuş adına gönül denilen o bahçe. 

yeminler etmiş Allah'ına Kur'anına 

sevmem bir daha diye, bu sevdalın yürek. 

deli nehir Fırat derdin ya sen bana 

setleri deviren, engel tanımayan,  

şimdi öylesine durgun ki o sular akmaya niyeti yok. 

asi rüzgarındım hani senin, kızgınlığı en büyük Tufan. 

şimdi sararıp düşmüş Sarı bir yaprağa bile 

gücüm yetmez ki savursam. 

velhasıl; 

öylesine götürdün ki giderken sen de beni 

geriye hiç bir şey bırakmadın. 

keşke diyorum keşke... 

birazcık ben bıraksaydın geride 

olurya hani, birgün belki dönerdin de ... 

ardında nasıl bir virane bıraktığını anlardın. 

hatırlar mısın? En çok sevdiğimiz anlarda bile birbirimizi,  

giden hep sen olurdun ardında kalakalan da ben 

umutla beklerdim dönmeni, sonsuz bir heyecanla 

ve neden sonra döndüğünde gene bana,  

acaba derdim acaba ? Gene öylesine sevdalı mı bana ? 

biliyor musun daha neler yazılır, ve de hep yazıldı,  

tarihler boyunca, giden sevdadan yana. 

şimdi hangi sözcüklerle anlatırım yokluğunu ? 

hangi ayrılık şarkısı senden yana değil ki ? 

hangi solmuş gülün, düşen Sarı yaprağın 

adı sen değil. 

hangi parlak yıldız seni anımsatmaz 

bitmeyen dostum dediğim gecelerde. 

of yar of nasıl bir mavzermişsin ki 

öldüremedin, öldürmedin bile bile 

bak yıllar sonra bile sol yanım 

adını sayıklar kanarken, hep hece hece.