Seni seviyorum, çünkü karnım tok!

Neydi şu geçen gün bana söylediğin? Küçülen aşklar mı? İçim ürperdi birden. Evet, hatırladım, aşkımızın küçüldüğünden bahsetmişti. Ben de "yedik mi aşkımızı geçen haftalarda, neden küçüldü?" sorusunu sorduğumda, aslında sadece guruldayan midemi düşünüyordum. Ama o kapıyı usulca çekerek gitmeyi tercih etti.

Acıkmak kadar doğal, farkındalık dışı başka ne tür duygular vardır ki! Sizce aşk, acıkmaktan daha mı doğal?

Karnım tok olduğunda sevdiğim aklıma gelir. Ve karnım tok olduğunda daha çok seviyorum. Acıktığımda önce doymayı düşünüyorum, sana olan aşkımı değil. Söyler misin lütfen bunun neresi yanlış?

Erkeğin kalbine giden yol midesinden geçiyor da, neden kadının ki de değil? Benimde kafam, mideme güzel bir döner dürüm tıkıştırdığımda çalışmaya başlıyor. Mesela Yeşilköy'deki Dürümcü Baba'nın döner dürümü. Midem beynime "doymaya başladım" sinyallerini verdiğinde, karşımdaki daha yakışıklı veya daha güzel görünüyor. Daha iyi çalışıyorum, daha iyi espiriler üretiyorum. Daha lezzetli yemek pişiriyorum ve yemek sonrasında muhteşem uyuyorum. E o zaman sorun nerede?

Ağzına sağlık atalarımızın "Aşk karın doyurmaz" demişler. Benim de hiç aşkla karnım doymadı. Ama aşkımla ne yesem diye çok düşündüm. Ne pişirsem, nereye gitsem, hangi lezzetli harmanları yesem gibi önemli sorular üzerine de çok düşündüm. Ama onu düşününce karnım doymuyor arkadaş!

O zaman niye kızdı bana. Kim kemirdi de küçüldü aşkımız?