Seni seviyorum diyebilmek

Sabahtan başlayıp bütün gün varlıklara seni seviyorum diyebilseniz.

Bir de bunu hissettirebilseniz ne olurdu?

Sahi çok mu zor seni seviyorum diyebilmek. Fakat bu yürekten olursa güzel. Gönülden gelirse güzel. Gökte uçan kuşa yerde duran taşa, toprağa., havaya yaşa bir seviyorum diyebilseniz. İşte o zaman yepyeni bir dünya ile karşı karşıya kalırdınız.

Suların akışı, kuşların ötüşü, güneşin doğuşu, gözlerin bakışı, çiçekleri açışı, küheylanların koşuşu birbaşka olurdu o zaman.

Dünya bu iki kelimenin içerisinde saklı.

Alaaddinin sihirli lambası, uçan halısı, açıl susam deyince açılan kapısı…hepsi bu kelimede gizli. Geçit vermeyen dağlar onunla yol verdi.

Dost dostuna onunla el verdi. Ağaçlar onunla dal verdi.

Dedim ya işte ne olurdu sanki seni seviyorum diyebilseydiniz. Görecektiniz dünyanızın nasılda değiştiğini. Gönülden gönüle köprüler kurulduğunu…

İnsanın gönlü kâh esen yeller gibi kâh coşup akan seller gibidir. O yeli durduracak, o selin üzerine köprü kuracak kelime de işte bundan başkası değildir.

Sevgisi olmasaydı insan et ve kemikten ibaret kalırdı. Bedene sevgi girince insan insan oldu. Etrafınıza şöyle bir bakar mısınız?

Sevgisini yitiren insanların ne hallere düştüğünü daha iyi anlarsınız.

Sevgi de edep ister. Onun da kendine göre adabı vardır.
Bizim çizgimiz o adaptan yanadır. Haydi hissettirin sevginizi.