Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

21 Nisan '09

 
Kategori
Aşk - Evlilik
 

Seni seviyorum

Seni seviyorum
 

Düşündüm bu kadar paylaşma isteği nerden geliyor benim diye... Eh hep kabahatli annem o sevmeyi ve paylaşmayı öğretti bize... Nerden bilebilirdi ki sevmeyen ve paylaşmayı bilmeyen insanların hayatlarımdaki yerlerinin bu kadar fazla olacağını... Yoksa zorlarmıydı bizi sevmeye... Bu kadar acı çektiğimi bilse... Benim ama bu ilk acım değildi, tek bildiğim son olacağıydı... Şimdi kimseyle paylaşmak istemiyorum. Öğrendiğim bu paylaşmayı...

Sevda tükenir mi? Aşk eksilir mi? Paylaştıkça yüreklerde kimse bilemez... Bilinmez... Eksilen aşk değildir sizsinizdir... Gidenin ardından... SENİ SEVİYORUM kelimesi artık dudaklarınız arasından kaymaz, aralayamazsınız unutursunuz konuşmayı söylemedikçe... Size söylendiği zaman içinizi saran sıcacık duygular birden bitiverir. Gönül olmuş buzdan bir kalp SENİ SEVİYORUM sözcüğü yakmayınca eritemezsiniz... SENİ SEVİYORUM demek öyle kolay değildir.Bedava hiç değil, dağıtılmaz... Kuponla da biriktiremezsiniz, değerine paha biçilmez yürekten gelip söylendiğinde...

SENİ SEVİYORUM deyince bir kulaktan girip ötekinden çıkmaz... Sevmek öyle bedava olmaz...

Öyle çok şeyde istememiştim diyordum ya... İstememiştim... Mis gibi huzur kokan bir yer... Ama huzur kokusu her yanını sarmalı odanın sen huzur kokusu nasıl bir koku bilirmisin? Bir ipuçu anne kokusuna benzer... Çektikçe çekesin gelir ya nefes alışların hızlanır, kaplarya her tarafını işte huzur...

Dizlerinde yatmak istiyordum. Bütün yorgumluğumla, anneni paylaşmak istiyordum... Seninle ya... Annem gibi yattığımda başımı okşamını... Ya çok zor mu? Çok şey mi istiyordum ben senden?

Çocukluğumu özletmeni istiyordum... Çocuk kalan yüreğimdeki mutluluğumu, çocuksu gözlerimi görmeni istiyordum... Bakarken ancak öyle özlemle bakabilirdim gözlerine... Öyle sıcak ve içten...

Büyümek istiyordum yanında herşeyi unuturak büyümek... Ve büyütmek... Çok mu zordu bir çocuğa huzur ve sevgiyi verebilmek?

Aslında büyüdüm acılarla bakma sen bana... Ben çabuk büyüdüm... Hayat herşeyi verdi mi bana? EVET ama biraz düşündüm... Vermese bile öğretti en acı yanlarıyla... Bilseydim bu kadar acı paylaşmak istermiydim? Çok şey mi istedim? Çok mu zordu? Ben miydim zor, zor olanı seçtim...

Anladım bu akşam gene sabahlara gebe... Sen gittiğinde aman yanan sadece CANIM dedim... Sen canımdan can almışsında ben her zaman ki gibi farkında değilmişim...

Ayın ne başını severim, ne sonunu 30 mu çekmiş, 31 mi? Hiç farketmem...Yokluğun bende hangi gün başlamış onu bilirim... Ve o günü hiç sevmem...

Mezartaşlarına bile yazarlar Doğum Yılı...... Ölüm Yılı........ diye... Gönlümde doğum tarihin yazılı ölüm tarihini boş bıraktım ben bilmem...

Suskun kaldığım zamanlarda kağıda dökülenler...

 
Toplam blog
: 227
: 543
Kayıt tarihi
: 16.01.08
 
 

Fazla söyleyecek bir şey yok herkes gibiyim. Artık... Bazı acılar faydalıdır. Önce üzer, sonra he..