Seni sevmek

Siyah beyazında, yaşam ve ölümü tatmak, acıyı öğrenmek oldu seni sevmek

Geceleri sana hasret, seni düşünerek yatağımda uykuya varırken, senle dolu düşlerden uyanmamak isteğim oldu Seni sevmek

Haklı bir bencillikle şimdi ve ebediyen paylaşmayı istemedim seni başkalarıyla, tek aşkımdın ve tek aşkın olabilmek için gözyaşları içinde Allah’a yalvarmak oldu seni sevmek.

Seni hiç kimseyle paylaşmayı istememek oldu egoistçe.

Çünkü en kırılgan yanımdı sana olan sevdam ve ben seni kırmamaları için hep başkalarını kırdım..

Seni yasak bir aşk gibi gözlerden uzak gönül evimde yaşamak oldu seni sevmek

Yenildiğinde, annesini kaybeden bir yetimin boyun büküklüğü oldu. Kesik kesik uykularımın kabus dolu nöbetleri oldu seni sevmek.

Suskun voltalarını atıyordum gece mahpuslarımın, taşlarına tek tek yaş damlatıyordum gözlerimden voltamın ortağı sokağın kaldırım taşlarına

Kendim için değil, senin yitip tükenmenden korkuyordum sadece. Seni kaybetmeyi düşünmek, adını “siyahında tükenip yok olacağım” koyduğum fobilerim oldu.

Seni kaybetmek; zaman zaman hayattan kovulmak ve ölümden acı bir havayı solumak gibiydi çünkü.

Klasik sonlarda dahi yine yeni yeniden tutkuyla, daha büyük sevgilerle sana sarılmak oldu Seni sevmek

Varlığın, sonsuz ümitlerle sevdikçe çoğalan hasretim oldu..

Bu sonsuz bir tutsaklık ve büyük bir kayboluş gibi gelse de kutsal bir sevginin kapısını açıyor yüreğim de.

Kalbim bir daha başkası için çarpmasa da tüm yaşadıklarım aşk’a değer

Vazgeçemediğim bir tutku,

Ciğerimlerimde muhtaç olduğum soluk,

Damarlarımda dolaşan siyah beyaz kanım,

Bedenimde canım oldu seni sevmek...