Seni Unutmayacağız

Nasıl anlatılabilinir ki, sevdiğin bir dostunu kaybetmenin acısı, nasıl kelimelere, satırlara sığdırılabilir ki ona şimdiden duyduğun özlem duyguların. Aslında isterdim ki diye başlayıp sayfalarca Mustafa MUMCU ağabeyimi anlatmak isterdim. Ama hiçbir satırın, sözcüğün, kelimenin Mustafa ağabeyimi anlatmaya yetmeyeceğini çok iyi biliyorum. Anlatsam da ön yargıyla yaklaşan insanların da anlayacağını sanmıyorum. Dostluk çok basit anlaşılan ama her nedense başkası tarafından şüphe dolu nesnelerle zor bir döneme sokulan kavram halini aldığında, güçlük çekilen zaman aralıkları içinde düşündüren, hayal kırıklıklarının bütünlenmiş ifadesidir. “Yada dostunuzmuş gibi hayatınıza giren yılan misali” insanlardan ibaret değildir. Kimine göre Mustafa MUMCU, kimine göre sıradan bir MB yazarı, Kimine göre sivri dilli, Kimine göre yalnız yardıma muhtaç bir insan…! Bana göre ise, eşine çok az rastlanan bilgi abidesiydi, Mustafa MUMCU ağabeyimdi. Her zaman hayatın iyisiyle kötüsüyle fazlasıyla yaşamış, fakat mutluluğundan fazla mutsuzlukların ağır bastığı bir yaşam tarzında kendini ifade etmeye çalışan koca bir çınardı. Önemli olan bu koca çınar ağacının bilgeliğinden faydalanmaktı. Fakat biz toplum olarak meyve veren ağacı taşlamayı sevdiğimiz için, çınarın gölgesinden, bilgeliğinden faydalanmak yerine yine taşlamayı seçtik. Seçtiniz..! ta ki onu öldürene kadar.. Öldükten sonra da yine methiyeler düzmeye başladınız. Çınar ağacı görevini o kadar iyi yapıyordu ki, düzenlemiş olduğu BLOG toplantılarında hepimizi gölgesinde toplamış, birçok dostluğun, arkadaşlığın pekişmesinde büyük rol oynamıştı. Ta ki yapraklarını tek, tek koparanların ortaya çıkmaya başlamasına kadar Soruyorum size ; hangi çınarın gölgesinde dinlediniz agora meyhanesi şiirini? Hangi güneşli İzmir sabahında karşılanır güzel dostlar? Şimdi artık çare değil gidene ağlamak. Ve son pişmanlıklar Ruhuna açılan yaralar, gözünün açık gitmesine neden olsa da buna sebep olanların hiçbir zaman rahat uyuyamayacaklarını biliyorum. Kendilerini haklı çıkarırcasına bloglar, yorumlar, açılan telefonlar, e-mail trafikleri. İnsanlığın bittiği yerdir bana göre. Ölenin arkasından Allah rahmet etsin diyemeyen bazı Blog yazarı arkadaşlarımızın, sözün bittiği yerde yine yapacaklarını yaptığını biliyorum. Bu gün için Mustafa ağabeyimin ölümüne üzülenlerin olduğu kadar, sevinenlerin de olduğunu biliyorum. İşte onlara da ben şimdiden Rahmet diliyorum.