Sensiz...

Bugün de geçti sensiz. Kendimi avuttum bugünde beraber yaşayacağımız güzel günlerin hatırına. Öyle yalnızım ki burada. O doldurulamaz boşluğunu doldurmak için yaptığım bütün şeyler fayda etmedi bugünde. Kendimi oyalayıp durdum. Tek faydası işte, akşam oldu. Biri daha bitti birbirimize kavuşmak için saydığım sayılı günlerin. Birazdan yatıcam. Uyandığımda yeni bir güne başlayacağım sensiz. Gene kendimi avutucam akşam olana kadar. Bu böyle devam edecek ta ki birbirimize kavuşana kadar. Ta ki seni, sıcaklığını yanımda hissedene kadar.

Ve kavuştuğumuz anda sana bir daha beni yalnız bırakmamanı, o boşluğa beni atmamanı, seni çok sevdiğimi ve dayanamadığımı söyleyeceğim. Ve sana, çektiğim bütün özlemlerimle, bütün sevgimle sıkıca sarılıcam. Bir daha bırakmaksızın. Ama sana sarılırken bile istemesen de tekrar gideceğini biliyor olucam. Sana daha doyamadan, bütün çektiğim özlemlerimi gideremeden istemesen de tekrar gideceğini…

Ve bir gün gözlerimi açtığımda yeni bir güne başlayacağım tekrar. O boşluğun içinde tek başıma. Sensiz…