Sensizliğe gömüldüm

Rüzgarlı bir gün sensiz, sessiz, kimsesiz,

Yürüyorum yokluğunla sokaklarda…

Hafif hafif sallanan yüreğim,

Sanki yapraklar, dallar gibi umarsızca…

Dolduruyor içimi ilkbahar da  hüzünle,

Ah birde yağmur yağsa ,

Sessizce, ağır  ağır, yavaş yavaş

Tamam işte hüznün doruk noktası…

Sensizim, sessizim,

Kim yaralar böyle beni,

Kimin sızısı kalır yüreğimde...

Haykıramıyorum yokluğunu…

Çok şeyler anlatmak istiyorum,

Ama…

Sadece susmaya yetiyor gücüm.

Göz pınarlarımdan süzülüyor damlalar…

Avuçlarımda bir kelebeği tutar gibi,

Saklıyorum seni kalbimde…

Yavaş yavaş vazgeçtik birbirimizden,

Sessiz, sedasız esen rüzğarların,

Savurduğu yapraklar gibi…