Sensizliğim

Hüzün parça parça ruhumu esir almışken

Acısıyla bir kez daha bütünleştim 'sensiz'liğin dün gece

Bir suskunluk var dilimde 'sensiz'liğe dair

Sözlerim dile gelmedikçe 'sensiz'liğe dönüşür

Ve ben kelime kelime çaresizliğe batarım...


Her ayrılığımız 'yalnız'lığımdır benim

Ve her gidişinde bin parçaya bölünür 'yalnız'lığım

Gecenin karanlık ayazı 'yalnız'lığımı üşütür

ve ben sabah güneşiyle 'yalnızlı'ğımı alır giderim...


böylece;

seninleyken bensizliğin keyfini süren ruhum

benimleyken de sensizliğin acısını yaşar gittiği yerde...