Sensizlik Sevgilim

Biliyor musun?

-Biliyor musun- diye sormayacağım Sevgilim.

Biliyorum ki

Biliyorsun.

Çoook daha önemlisi

Derindeeen hissediyorsun.

Ama olsun.

Ben,

Yine de anlatmak isterim bir tanem.

Bu akşam,

Evet

Ekim ayının son günlerine denk gelen

Belki de baharın son demlerini yaşadığımız bu günlere özel,

Ilııık bir Ekim akşamında yapayalnızım.

Tabii ki;

Doğruca işten eve değil;

Önce eğitime koşuverdim.

Adeta

Yalnızlığımla buluşmaktan kaçarcasına..

Sanki

Kalabalığın içinde çoğalıp da

Seninle buluşacakmışcasına...

Heyhat...

Sanki senin boşluğunu doldurma imkanım varmışcasına.

O güzel, o derin bakışlı gözlerinin,

O zarif, o gönülden fetheden sözlerinin yerini;

En anlamlı gelen şeylerle doldurmak mümkünmüşcesine...

Ne kadar boş...

Boş desem de;

Kaçış gerçekleşmese de;

Kaçışa yelteniş bu...

Bu akşam,

O geçici kaçış halimden arta kalan

Yorgunluğun verdiği cesaretle eve döndüm.

O

Çok şeye tanıklık eden,

Sen olmadan nefessiz,

Sesin ve sözün olmadan sensiz,

Sensizliğin içinde;

Benim bensiz olduğum eve...

Bilirsin Sevgilim,

Bilirsin...

Eşikten içeri adım attığımda;

Sen tüüüüm varlığınla evdeydin.

Bir yerde bulunmadan var olmanın,

Bir başka yerde iken birşeyleri tamamlamanın önemini

Ve daha da önemlisi değerini bilirsin.

Her köşesi Sen kokan evim;

Sensizlik ile yabancılaştı bana...

Boşuna değil;

Ben seni deliler gibi sevdim

Seviyorum.

Sen ile beni

Ben ile seni bildim.

Sensizlik gelirken yalnızlığımın üzerine...

Senden ırak seni bildim Sevgilim...

Bir ben için;

Bir de sen için...

Tarık Toraman

26.Ekim.2010