Sensizlik

Bahar çiçekleri açmaz oldu ya!

Biliyormusun?

Güneşte artık eski sıcaklığını yitirdi

Hep kış buraları hep soğuk

Sen gideli bir asır oldu ama

Yüreğimdeki acın hala taze

Kanıyorum için için

Hep susmayı sessiz kalmayı denedim

Gittiğin günden beri

Yudum yudum suskunluğu içiyorum

Yiten her günümün sensizliği

Kalbime çakılan bir çivi sanki

Bir marangoz ustalığında sensizliğim

Adını yazıyor çaktığı çivilerle

Yiten her gün bir çivi

Her çiviyse sensizliğimin yeni anısı

Zor be yaşamak bu günleri

İnan bana abartmiyorum

Giderken

Bana sıkı sıkı tembihlemiştin

Unutmalısın beni demiştin

Unutmalısın

Bak iste onu bile başaramadım

Desene neyi başardınki?

Sanıyorum başardığım tek olgu

Sensizliğe alışmak oldu

Onu başardım inan bana

Ha unutmadan birde

Yatağımız hala eski dağınıklığında

Toplamak düzeltmek gelmedide içimden

Hiç sevmezdinde dağınıklığı

Söyleyip yine kızdırayım istedim aklıma gelmişken

İşte bugün gidişinin yıldönümü

Onu kutluyorum

Nasıl kutlamaksa bu?

Kutlarkende sana bu kahır mektubunu yazıyorum

Postalanmayanların arasına atmak için.

Soruyorum kendime

Denemelimiyim artık seni unutmayı?

Başarabilirmiyim acaba?

Zor be çok zor hatta imkansız

Beraberinde göz yaşlarımı bile götürmüşsün

Hiç bir şey yapamıyorum elim kolum bağlı

Ağlayamıyorum bile

Ama tembihlediğin gibi

Unutmalıyım seni

Başaramasam bile denemeliyim en azından

Denemeliyim artık seni unutmayı

06.02.1999 15:55 Detmold