Sermayesiz Aklım

       İlk oluşumdan sonra on yüz bin yıllardır, kaderiyle ölen yok.

      Önceden ne  güzeldi, kaderle ölürdük ve doğardık.

      Ölmeden dünyada ne güzel süzülürdük, doğmadan önce de kazaya falan uğramazdık.

      Ne masal kahramanlarına ihtiyacımız vardı, nede kurtarıcılara.

      Biz yürekten bağlıydık, bizi yaratana.

      Karmaşasız ve sermayesiz uçardı düşüncelerimiz, ormanın uçsuz diyarlarında.

      Orman deyince bildiğin orman sanma, o çok başka.

      Bugünkü  ormanlar kasık aranda çıkan tüyden farksız.

      Akıl ormanına hiç girdin mi, hey sen?

      Zıvanasız...

      Kimse  ölmezdi kadersiz buralarda.

      Şimdi ise gençler ölüyor, kılıfına uydurulmuş sıfatlarla.

      Korkun ama korkun

      Yeniden doğacaklar

      Bir daha şehit olmamak adıyla.

      Sen hey diyecek ötekileştirmediği kimliğine.

      Ve sonra yeryüzü şehit olacak, tam açılmış alın perçemine.

      Bir bin yıl daha geçecek bu uyanış süresince.

     Sahi yeryüzü şahid oldun mu hiç insanlığın gerçek yüzüne?

     Sor bakalım hesap dünya hükümetlerine.

     Bir anne babanın evladı onlara kaç protein niyetinde?

     Vermeyin,  vermeyin protein alsınlar var cehennemin dibinde.

     Selam olsun dedi yeryüzü, vatanını dünya ve dışına taşıyan yüreklere. 

     Bolluk bereket dilerim maki bitki örtüsü akıllara

     Uyandın mı anne? 

     Beni çalan dünya dolusu insana.

     O zaman doğ Terra.

     Ve beni hatırla.

     Merhaba tüm semayesiz akıllara, dolu dizgin fırtınaya, güneşin sıcaklığı, aşkın can yoldaşına

     Virjini Wolfa, Emile Zola' ya

     Emma Goldman' a

     Muhammed' e Musa' ya ve İsa' ya

     Ve tüm uyanmış akıllara.

     Sonra Krıshnamurtı' ya

     Kucaklaşalım mı? 

     Yeniden doğuşta.

    Nefrete bulaşmayanlara.