Serseri olacakmış!

TDK der ki serseri için; belli bir hedefi, işi ve yeri olmayan kimse. Tutarsız davranışları olan, holigan....

Tam bu tarife uyan bir kişi, benim serseri... Ne belli bir yeri var, ne işi... Ama hedefi var mı? Bence var. Hayatını kafasına göre yaşamak eğer bir hedef sayılırsa var.

Ama hedef tanımı da çok farklı ki... Amaç, gaye, ulaşılmak istenen son nokta ise... O zaman hedefi var doğru, yani amacı kafasına göre yaşamak. Özgür, hesapsız, mülkiyetsiz...Cesaret işi aslında bunları hayat amacı yapıp da uygulamaya koymak. Öyle kolay kolay yapılacak bir şey değil. Konforlu evleri, tertemiz marka giysileri, saati maaşı belli işi elinin tersiyle itip; hayat benim bunlar uğruna vazgeçemem diyebilmek. Minimumla yetinmek, bakışlara aldırmamak... Kolay iş değil, herkesin harcı değil. Etiket yok, para yok, ev yok; bunların yerine ruhunu ve bedenini kafasına göre doyurup, kendi mutluluk kavramıyla yaşamak var.

Serseri yani...Bize göre!

Oysa o şimdiden sonra serseri olacağını söylüyor. Artık web tasarımı yerine heykeltraşlık yapacakmış. Deniz kenarında bir beldede bir atölye bile bulmuş... Ve diyor ki, sadece yol ve kalacak yer için, bir kaç tasarım yapmam lazım acilen...

Tamam, bize göre zaten serserisin. Şiir yazıyorsun, senaryo yazıyorsun, tasarım yapıyorsun, dünyayı dolaşıyorsun, aşka mahkum bir beyinle bedenini bile hiçe sayıyorsun, sızana kadar içiyor; ayılınca bir iki tasarım daha yapıp karnını doyuruyorsun...Ben dünyada bir kum tanesi bile değilim, kendimi niye bu kadar ciddiye alayım diyorsun...

Ama şimdiki serserilik durumu farklı işte. Sanatın başka bir dalında, üstelik aldığın eğitimi de değerlendirerek, bir hedefe ilerliyorsun. Bunun için de yapmam gerekenleri planlıyor ve uygun şartları oluşturmaya çalışıyorsun. Ve buna da serserilik diyorsun!

Ben ne deyim serserim sana; sen serseriysen eğer... Biz bunca pula kul olmuş ve bu uğurda tüm ömrümüzü ipotek etmiş insancıklar neyiz ki acaba?
Eğer hedef ulaşılacak son noktaysa, bu hepimiz için aynı değil mi? Son nokta...

Ve bu sona giderken yaşadıklarımız belirliyorsa bizim sıfatımızı, sen niye serserisin ki arkadaşım!

Ben sana diyorsam; ‘’serserim benim’ diye, bu sana olan saygımdan olmasın sakın...