Serüvenleri seviyorsun değil mi?

Serüvenleri seviyorsun değil mi? Filmlerde ya da kitaplardaki biçimiyle değil, yaşadığın serüvenleri seviyorsun değil mi? O serüvenin gerçekleşme anını seviyorsun. İç seslerimden biriyle konuşurken kulağıma yapışan bir müzik tınısı alıp götürür beni eski günlere... Seviyorsun sen serüvenleri. Bitmek için başlayan birşeyleri seviyorsun. Serüven olmaz ki ozaman değil mi?. O bitişe sürüklemeyi seviyorsun sen!
Şu var ki: başlangıçlar, gerçek başlangıçlar önemli. Sevdiğin bir müzikte duyduğun o ilk tınıyla birlikte sıkıntının son bulmasına benzer. Ama sen bitişleri seviyorsun değil mi? Gerçek başlamayan her başlangıcı bitişe sürüklüyorsun değil mi? Bütün yüreğinle yapıştığın her ana inat sürükleniyorsun o bitişe, göz göre göre yok ediyorsun kendini değil mi? Gerçekten başlamadığın için hayata bitiriyorsun bu serüveni değil mi? İstediğin bu değil mi?