Sesli okuma ve genişleyen kocaman bir aile

Uzun zamandır aralıksız devam etmeye çalıştıgım gönüllü kütüphanede beni mutlu eden ne güzellikler oluyor . Yaptıgım her çalışma bana huzur veriyor. Görmeyen gözlere göz olmak. Seslendirdigim kitaplar genelde kendi seçimim oluyor.. Çünki; severek okunan kitapların daha bir mikrofana ve kaydedildiginde sevilerek okundugu anlaşılıyor. Çocuklugumdan beri psikoloji kitapları ilgi alanımda, kitap seçimlerimde genelde psikoloji kitapları oluyor. Hem okuyor hemde bilgilenmiş oluyorum. En çok sevdigim ise; seslendirme yaparken etrafımda beni pür dikkat dinleyen kimsenin olmayışı. Kendimi daha rahat hissediyorum.

Normalde de insanlarla birebir konuşurken tutuklaşırım, kendime olan güvensizligimmidir(?) bilemiyorum ama yanlızlıgı sevdigimdende olsa gerek. Tek yapılan işlerde daha başarılı bulurum kendimi bir iş yeri düşünün ve patron seyehate çıkmak zorunda . Böylesi bir işi tek başıma yönetmek bana hem keyif verir hemde sonunda harika bir iş çıkaracagımı bildigimden ve patronum döndügünde ‘’bundan güzel yönetilemezdi ‘’ sözcügünü duymak, beraber çalışmaktan daha bir keyif verir. Patronumla konuşmak hep tutukluk yapmıştır bende sanırım böylesi birde fobim var. neden çekiniyorsam(!) dogrularımı’’ evet bu dogrudur’’ savunmasını yapmam sonuçta o patrondur yanlışını kendi görmeli.Bilirim dogrular birdir ve savunulması gerekir. Sesli kitap okumasında da olayı aynı degerlendiririm.Eğer sesimi biri yönlendirseydi sanırım hep kasılır kalırdım. ama beni bana bıraktıkları için kendi düzenimi bildiğimden kendimce plan yapar sonuca ulaşırım ve bunun keyfi bir başka olur bende. Küçük bir kabinin içinde seskaydı, kulaklıgım, masamın üstünde kitabım, bir şişe suyumla bir saate yakın sessizligin içinde sesli kitap okumak. Yanlışlarım olsada başa alıp silip tekrar okumak kendimle yarış etme mutlulugunu ve bana veren huzuru kelimelere döküp yazmak zor. Her seslendirme kabinine girdigimde kendimle yarışırım. Daha fazla sayfa bitirme yada daha az hatayla kayıt silme tuşuna basma yarışı olur. En güzeli en sona kalır . Minik bir baklavanım agızda kıraktıgı o müthiş tat gibi... seslendirmenin bittigi ve oturdugum koltuğu geriye yaslayarak gözlerimi kapatıp beynimdeki tüm düşünceleri boşaltıp, sadece seslendirdigin kitabı dinlemek. Yapılan iş sevgiyle başlanmalı. Sevgiyle başlanan her işin sonu huzur veriyor insana.. İstanbul Büyükşehir belediyesi Eyüp görme engelli kütüphanesinde yaptıgımız bu güzel çalışmada tek bir istegim var. Seslendirilen kitapların internet ortamında dinleyebilmek. Aslında öyle bir site kurulmalıki sadece seslendiren arkadaşlara özel şifre verilmeli ve böylece her kişinin girmesi engellenmiş olur..Bunun amacıda yayın evlerine zarar vermeden kitap satışlarının devam etmesi. Sadece gönüllü okuyucularına özel olan böylesi sitenin amacıda kendi okudugumuz kitabı yada diger gönüllü okuyucuların nasıl okuduguyla karşılaştırma olması..