- Kategori
- Psikoloji
- Okunma Sayısı
- 814
Sessiz çığlıklarımı bastıran sessizlik...

Gözümü her kapattığımda hayalin... Sessiz çığlıklarımı bastırabilecek güçte sessizliğin. Gözlerim kan çanağı, gözlerim kapalı... Yüzümde ufak bir tebessüm, ağlamakla karışık. Yağmurlar yağar şimdi gökyüzünden; fırtınalar kopar, şimşekler çakar kalbimin derinliklerinden. Yalnızlığa mahkum bir kalbin en ufak parçasıyım şimdi... Hayalin varlığına eşdeğer değil; adeta tersi. Varlığının sonsuz huzur ve mutluluğu, hayalinle karanlık ve soğuk zamanlara dönüyor yalnızlığımda. Yalanlarla dolu bir dünyada tek doğrunun yokluğun olmasına katlanamıyorum. Bu da yalan olmalı diyorum içimden, çevremde kimse yok ki... Yalan söyleyecek bile kimsem yok.
Kendi yalanlarımla dolu bir dünya kurmaya çalışıyorum herkesin doğrularına inat. Ama bunu yapacak tek bir damla gözyaşım kalmadı artık. Başım yastığımda boş gözlerle hayalini izliyorum. Hani bir şarkıda geçiyor ya ''Odamın hayaletisin, sessizliğine aşığım''... Sen benim varlığımın hayaletisin; kalbimin ve ruhumun aynadaki aksi... Öyle bir yerdesin ki seni oradan çıkarmak için bütün varlığımı yoketmem gerekecek; bütün varlığımı veya yokluğumu... Yalnız bir ağacın son yaprak döküşlerindeyim artık, ruhumun çöküşlerde sonsuzluğa teslim olmasını beklerken. Ruhumun değer yargıları kendini salıvermiş. Yokluk sarmış dört yanımı. Hayat bir film şeridi önümden akıp giden. Ne renkli; ne siyah beyaz.Yalnızca siyah; simsiyah... Kendini istediğin kadar pembe bulutların ardına sakla; yağmurların rengi aynı. Pişmanlıkları çeyrek geçiyor saat. Beyaz görünenler beyaz bile değil aslında; tüm renklerin karışımı. Beyazlara bakıyorsun ama barındırdığı binlerce rengi bilemiyorsun. Beyaz dedikleri; pamuk beyazı dedikleri insanların içinde kırmızısından moruna pek çok renk barındırdıklarını bilmiyorlar. Siyah yansıtmıyorsa ısığı, ben siyahsam kime ne? Beyaz olmadığım için mutluyum siyahlar içinde;siyah bir renk olarak kabul edilmese bile. Sessizliğimi paylaşacak sesler siyahımda gizliyse yargılamayacak kimse siyahlarımı... Siyah benim, ben siyah... Ben... Ben yenilsem de hayata, hayat beni yenemeyecek; ben yenileceğim belki ama o yenmeyecek... Yada ben...
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Ne demiş Özdemir Asaf "JÜRİ Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, Birinciliği beyaza verdiler." Renkler güzeldir hele beyazın içinden çıkan tüm renlker yaşamı güzelleştirir, bir yaparağın yeşili ve rengarenk güllerde olduğu gibi. Sevgiyle kal, umut senin gözlerindeki ışık, yüreğindeki sevgi...
Müyesser Saka 22.01.2007 12:01- Cevap :
- Bende sizin gibi bir bakış açısı edinebilmeyi isterdim... Biraz melankolik bir insanım sanırım:) ama gerçekten Özdemir Asaf'ın şiirlerini de çok seviyorum. Burda onun bir şiirini irdelemeniz çok güzel olmuş. Yorumunuz için teşekkürler. Sevgiyle kalın:) 22.01.2007 19:12
ya da sen ve ben alıp başımızı gideceğiz buralardan... dediğin gibi ben de siyahım biliyorsun, hatta bizim rengimiz siyah da değil kara! kara siyahın koyusudur bize göre bilirsin. karalar bağlamışız kurtaranımız yok, onu da geçtim farkeden yok! derdime çare baytarım yok, dengeme destek, tut ki durayım... ancak birbirimizin baytarı olursak iyileşeceğiz gibi. öpüyorum canımıniçi. bunalımdan kurtulmak ümitleriyle dolu olarak... seni çok seviyorum!
Lyssa 12.01.2007 21:52- Cevap :
- Bizim gibiler anlar ancak bizi değil mi:))) Herşey düzelir birgün... Bİz yenilsek de o yenmeyecek sadece biz yenilmiş olcağız...Hepsi bu... Öpüyorum.. 12.01.2007 23:24
Anlatımın çok güzel ve etkileyici. Sanki geleceğin ünlü yazarının ilk yazılarından biri gibi. Yazının içeriğini yorumlamayı başka bir yazıma bırakıyorum. Sevgiler... Mehmet Ali BAŞKURT
Mehmet Ali Başkurt 12.01.2007 1:12- Cevap :
- Yorumunuz için çok teşekkürler. Sevgiyle kalın... 12.01.2007 19:30