Sessiz üç saat...

Günümüz sanayi toplumumuzda, piyasa ekonomi koşulları gereği çoğumuz yorgunluklar yaşamaktayız.. Gerek bedensel yorgunluklar.. Gerekse, beyinsel yorgunluklar..
Dünyanın hiçbir ülkesinde ülkemiz kadar uzun süreli taşınamayan eflasyonlu yaşam biçimimiz, beyinlerimizin içini rakamlarla doldurmuşuz..
Otuz yıl..!
Otuz yıl boyunca,
Dayanışma ve sahip çıkma duygularımızı, aşama, aşama kaybetmiş durumdayız..
IMF, dayanışma duygumuzun farkındalığıyla, güdümündeki ülkelerden sadece ülkemizi otuz yıl eflasyonla sömürmüş ve sömürmektedir..
Genlerimizdeki dayanışma ve sahiplenme duygularımızı çok önemsiyorum..
Yeni kuşak..
Dünyayı farklı algılamaktadır belki..
Ama..
Güzel duygularımızı zedelemeden..
Piyasa ekonomisi kuralları içinde..
Birbirleriyle..
Daha saygılı ve seviyeli yaşam sürdüreceklerine inanıyorum..

Yaşlı insanlarımız..
Enflasyonsuz...
Karanlık ve zorluklar dönemi ülkemiz koşullarında yaşam savaşlarını vermişler..
Biz kuşaklar..
Eflasyon koşulunda savaşlarımızı veriyoruz..

Her iki savaş'ın..
Yaşam'a dair savaş olduğunu algılayıp..
Zor dönemleri yakınmadan,
Eflasyonlu dönemde de "meta"değerini iyi algılayıp,
İnsan değerlerinin önüne geçirmeden..
Yapılması gereken savaşlardır..

Eflasyonlu savaş dönemlerinde..
Yukarıda belirttiğim yorgunluklar yaşanmakta..
Bu yorgunluklara ek..
Gerek çözülmesi güç sorunlar..
Ve..
Gerekse acı'lı yorgunluklar eklendiğinde..
İnsan vucüdü direncini yitirmekte adeta..

Gün bitimi eve ulaşır, ulaşmaz..
Tık..! televizyon seyretmeye başlıyoruz..
Oysa..
Sezsizlik istiyor bedenimiz..
Sezsiz üç saat..
Bir akşam..