Sessiz Yaşamak, Sesli Ölmek!

Milli Şairimiz Merhum Mehmet Akif'in beni en çok duygulandıran dörtlüklerinden biri de;

"Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince
Günler şu heyulayı da er geç silecektir
Rahmetle anılmak...Ebediyet budur amma
Sessiz yaşadım, kim, beni nerden bilecektr"

Tevazunun, mahfiyetin, kulluk bilincinin edebiyatımızdaki en güzel ifadelerindendir bu dizeler..

Mehmet Akif gibi, Milletinin istiklali ve istikbali için çok çaba sarfetmiş; nihayet bu milletin "Milli Manifestosu" diyebileceğimiz İstiklal Marşını yazmış bir insan, "Sessiz yaşadım, kim, beni nerden bilecek" diyor.

Akif'in bu dizelerini son günlerde Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın ağzından da çok duyar olduk. Özellikle Akif için hazırlanmış belgeselde, Başkan Erdoğan bizzat kendisi bu dörtlüğü seslendirmiş...

Bu dörtlüğü biraz açmak istiyorum:
Akif merhum bu dizelerde, ömrünün sona ermesi ve heyula(çirkin görünümlü) dediği vücudunun toprağa girmesini anlatıyor...Yani, ölüm gelip çattığından yeryüzündeki varlığım sona erecektir..

Ama esas olan, öldükten sonra rahmetle anılmaktır...İnsan rahmetle anıldıkça sonsuzluğa erişmiş olur...Lakin ben çok sessiz yaşadım, kimse beni bilip hatırlamayacak ki rahmet okusun!

Yani, bir Milletin İstiklal Marşını yazmış adam, ölüp gittikten sonra, beni kimse hatırlamaz ve kimse arkamdan rahmet okumaz, diyor!!

Bu mısraları, bu ülkenin son yirmi yılına damgasını vurmuş; Türkiye'nin emperyalist/terörist kuşatmasına karşı amansız mücadele vermiş ve vermekte olan Cumhurbaşkanı da söyleyince, kendi kendime iç geçirmeden edemedim.

Twitter'daki hesabımda bu durumu şöyle ifade ettim:
"Biri Bu Milletin İstiklâl Marşını yazmış Biri Bu Millet için yeniden İstiklâl Savaşı başlatmış... İkisi de Milletin gönlünde müstesna yer edinmiş.. Ama ikisi de;"Sessiz yaşadım, beni kim bilecek" diyor! Siz böyle diyorsanız biz ne diyelim a mübarekler!

Biz ki, şu heyula görüntümüz toprağa karıştığında, arkamızda rahmetle hatırlayacak iki elin parmakları kadar insan olmayacak...

Gölgemiz yeryüzünden silindikten sonra, adımız da silinecek...Çok sessiz yaşayıp çok sesli ölüp gideceğiz!

Tıpkı, Rasim Özdenören ustamızın, "Çok Sesli Bir Ölüm" hikayesinde olduğu gibi...(Bunu da hikayeyi okuyunca anlarsınız)

Böyleyken, biz ne diyip de ağlayalım...

Allah imandan ayırmasın!