- Kategori
- Şiir
Sessiz
Dün
Bir tepeye tırmandım
Şöyle bir dolandım hayatta
Önümde kuş sesleri
Yanımda
Ve arkamda
Yukarısı mavi, önüm yeşil ve sarı
Yer kum rengi
Öyle farklı bir his ki bu
Tıpkı sessizlik gibi
Bambaşka
Dünyadan döneli beri
Dünya dönüp dursa da
Sen bir ben gibi
Sırtından kurulmuşçasına yaşarken
Ben gönül misali
Yaşıyorum
İstediğim boyutta
Ve biçimsizce
Ve fütursuzca
Nefeslerimi saymadan
Günlere dem vurmadan
Tıpkı ben gibi
Seni sevmiyorum desem
Tabi ki yalan
Ancak
Sahici aşk benimkisi
Bana olan
Beni seven
Sahici aşk benimkisi
Sessiz geminin
Sessiz yolcuları
Ne kadar derinlere açılabilsek dahi
Geminin batmama şansı
Belki de batma şansına eşit
Kimbilir
Evet gemi battığında bir gün
Hayat yeniden
Ve nerede
Ve niye
Başlayacak
Hani başladığında o zaman
Cennette miyim
Yoksa cehennemde mi güneşleniyorum
Kimbilir
Aşktı nefesimi çözen
Boğulmuşçasına beni öldüren
O kadar büyük bir acı ki
Burnumda tüttü
Sevişemediğim kadın
Yazıktır dedi bana
Fırsatsızsın
Çarem neydi söyle bana
Çare yok ben öldüm
O kadar çok sevdim ki beni
Sana yer yok
Ben sessiz geminin sessiz yolcusu
Sakin ve dingin hayatımda
Nefesim var
Emeğim var
Sevgim var
Acım var
Kaderim
Sevincim var
Övüncüm var
Ve ben yaşıyorum
Dün dünyadan düşeli
Gökyüzünden toprağa
Havadan suya
Ama her şey
Benim sessizimdi
Ve ben tüm bunlar arasında
Ayrıca sessiz
Hem de tam bir sessiz
By Eric Van Buyten
Bursa Sa: 05:45
Önemli Not: Şiir yazmayı özlemişim…