Sessizliğin Dili

SESSİZLİĞİN DİLİ

Bulutlar yere inerdi ara sıra,

El ele yürürdük gözlerimizi kapatıp

Gözlerimizi açınca gülümserdik birbirimize

Fırsat bulunca

Yalnızlığımıza yoldaş bulmuş,

Dost olmuştuk sorgusuzca

Yapayalnız bir doğanın kucağında

İnsansız koskoca bir yaylanın doruğunda

Birlikte zirvedeydik ne de olsa

Birbirimizi yenmemiz gerekmiyordu,

Sarılmak sessizce konuşmak yetiyordu

Sen ve ben güneş çıkınca ayrılıyor

Yine buluşuyorduk sonra güneş ayrılınca

Konuşmadan iki dilsiz gibi

O eşsiz anları gözlerimizi kapatarak

Ürpererek hissediyorduk doyasıya (ben)

Susuyorduk sadece, dinliyorduk sessizliği

Konuşanların aksine ne de çok şey anlatırdı sessizlik

Bir bilseniz…