- Kategori
- Edebiyat
Sessizliğin koyağında bir ozan: Abdullah Neyzar Karahan II
“İnanç insanın içinde kutsal bir tapınaktır /Gerilir uykularınız çarmıha”
Aşkları çoktur. Ama platoniktir. Bir gülüşe, bir dokunuşa, bir bakışa şiirler yazar. Çünkü hep insandır yüreği. Lise sıralarında ne ise bugün de “çocuk”tur, “genç”tir düşleri. Bir kadına karşı delice tutkunluğuna tanık olmadım; ama onunla bulutlarda sevişecek kadar yaratıcı bir hayal gücüne sahiptir.
İçkiyle, tütünle pek arası hoş değildir. “Sigara içip savurmadan, içki içip bağırmadan” o güzelim, “adrese teslim aşk şiirlerini” nasıl yazdığını hep şaşırmışımdır. Şadan Gökovalı’nın onunla ilgili şöyle bir sözünü anımsıyorum : “ya çok aşık ya da çok saf bir aşk şiiri yaratıcısı”.
“Sevişmek kırmızı bir güldür
Çocuk yüzlü gözlerde”
(Çıplak Ateş, 1967, s.19)
“Ben gemiler gibiyim sevgi denizinde
Ama ne için giderim – ya da neden?”
(Çıplak Ateş, 1967, s.49)
“Bir yeryüzü kimin bilmiyorum
Nereye bakarsam hep sen”
( Boşlukta Biri, 1970, s.43)
“Yok artık karanlıklarla el ele dolaşmak
Öfkeyi atıyorum yalnızlığı atıyorum bunaltıyı
Gün başlayacak ısınmaya karanfiliyle
En güzel türkümü söylüyorum yemin edercesine
Sevgi dolacak içime”
(Körfez Solgunu, 1973, s.5)
“Öptüm kendimi bir güzel sigara içtim
Kucakladım senli olan her şeyi.”
(Körfez Solgunu, 1973, s.45)
“Dar zamanda çıka geldin kentime
Ardına dek açık kapısı yüreğimin”
( Gece Bin Çağdır, s.17)
Karahan’ın şiiri, kendi düşlediği ozanlara yakın bakan şiir özelliğindedir. Somuttan soyuta doğru egemen bir bakış vardır. Kendine özgü imgelerle şiir koyağında, zamanla saklambaç oynayan, korkuları ile tanrı arasında loş sığınaklar yaratan şiirselliği yakalar :
“Sürüklenir sularda saçları karanlığın
Darağacına asmışlar zamanı”
( Boşlukta Biri, 1970, s.7)
“Çalınır kapısı yen bir çağın
Şahlanan bir attır zaman”
(Savaşa Yalnız gidilmez, 1975, s.5)
“Tanrıları anlamak bu çağda zor
Sırat köprüsünden geçer gibi aklım
Dağ başlarında yenilgiye alıştır gökyüzünü
Bir çölde ışır gibi çözülür korkaklığım”
(Körfez Solgunu, 1973, s.55)
“İnanç insanın içinde kutsal bir tapınaktır
Gerilir uykularınız çarmıha”
(Körfez Solgunu, 1973, s.15)
“Ölüm ne güzeldir nihilis dudaklarda
Ölüm bir sudur yorulunca yaşamaktan”
(Körfez Solgunu, 1973, s.17-23)
Kısacası A. Neyzar Karahan’ın şiiri sesle, anlamla ve kendine özgü bir müzikle iç içedir. Onun şiirlerini popüler sanat dergilerinde pek rastlamasak da, Anadolu’nun en ücra köşelerinde yayımlanan dergilerde onu görmek mümkündür. İstanbul’un edebiyat dukalığı(!) onu kabul etmese de Anadolu onu içselleştirmiştir.
A. Neyzar Karahan şiirleri için şu temel saptamalar yapılabilir :
a. Aydınlanma : Onun şiirleri aydınlanmacı bir içerik taşır. Karahan’ın şiiri bungun değildir. İnsanı sıkmaz. Aydınlık bir ileti verir okuyucuya :
“Aydınlığın gülüşüyle
Yok oldu karanlığın terör bakışları
Boy atmada yıldız çiçekleri
Sevgiydi kendini yeniden yaratan”
(Gözleri Saklı Sonbahar, 2000, s.4)
“Karanlık içinde insan
Şiir söyler
Aydınlık sabahlar için”
(Gözleri Saklı Sonbahar, 2000, s.25)
b. Yenilikçilik : Karahan’ın şiirleri yeni düşlere, yeni yaklaşımlara açık şiirlerdir. Belirli bir saplantıya takılıp kalan şiirler değildir. Okuyucuyu yıpratmaz, eskitmez. Onun yeni şeylerle, yeni düşüncelerle, yeni duygularla karşılaşmasını sağlar :,
“Sevgilerin en yücesi çocuklarımız
Bizim çocuklarımız yeni çağın devinimi
Yüreklerde bir sevinç
Bin umutlu bahçe”
(Mavi Aydınlık, 1978, s.9)
“Yürümek durmacasına güneşe doğru
Barbar bir ses ürkütür yalnızlığım”
(Uzak Kıyısında Sevdanın, 1991, s.23)
c. Düşünce zenginliği : Karahan’ın şiirleri, geniş bir düşünce platformuna yayılmış şiirlerdir. Onun dizelerinde yaşamda karşılaşabileceğiniz pek çok düşüncenin ses, söz ve ahenk bütünlüğü içinde şiire yansıdığını görürsünüz:
“Tırtılın kelebeğe dönüşmesi
En güzel çiçeğini verir insana
…….
Çiçeklenen vahşetin bahçesinde
Mülteci bir bıldırcın”
(Gözleri Saklı Sonbahar, 2000)
d. İmge zenginliği : Karahan, kendine özgü imgeler yaratan şairdir. Ruh bilimi açısından imge, “duyu organlarının dıştan algıladığı bir nesnenin bilince yansıyan benzeri, hayal, imaj”dır. Karahan’ın şiirleri imgeler açısından oldukça zengindir :
“Çiçekli Halikarnas akşamlarında
Güneş karanfillenecek az sonra”
(Boşlukta Biri, 1970, s. 35)
“Makasını eline almış zamanın terzisi
Kırpar uzayan saçlarını çağın”
(Savaşa Yalnız Gidilmez, 1975)
A. Neyzar Karahan’ın şiirleri okunmaya ve eleştirmenlerce ciddi olarak incelenmeye değer şiirlerdir. Onun şiirlerinden çok şey öğrendim.
T. Ayhan ÇIKIN
İzmir, 2004