Sessizlik, haksızlığa alkıştır!

Neden sessiz kalmalıyım? neden hayır dememeliyim? neden savunmamalıyım kendimi yada hak edeni??
Ben bu sorulara cevap bulamadım, yada sağlıklı cevabı bulamadım , yada bulduysam da beni tatmin etmedi, yakışmadı bende ki bene...

Susmak neden erdem bunu hala çözebilmiş değilim, benim kelebek şimdiden sorular soruyo üstüme üstüme geliyo, diyelim ki dalgınlıkla cevap vermedim ,
-Şedaaacıımmm (Sevdacığım çok hoş geliyo kulağıma , ama şimdilik) Şedaaacııım dinlemioşşşunnn mu?

Bu soru balyoz gibi inince beynimin orta yerine,
-yo yoooo dinliyorum tatlım pardon duyamadım şeklinde özürle konuya dönüyorum.

Verilen mesaj DUY BENİ, SANA SORUYORUM, CEVAP VER LÜTFEN...

Yada ses yükseldi birazcık , hemennn

-Şeedacııımmm yeden bayıyooşşunn.

-Özür dilerim , tatlım tamam sesimi kısıyorum şeklinde toparlanma görüntüleri ....

Yani kızım öğreniyor, karşı tarafta kim ne , neci olursa olsun NEDENNN HAYIRRR ? NİÇİN EVETTT ? Bu soruları uygun zemin ve uygun zamanda sorma hakkını görecek kendinde ve de umarım SORACAK...

Sessizlik biraz da pasiflik , becerisizlik, acizlik gibi geliyor bana. Kendini, duygularını ve düşüncelerini ifade edememek gibi algılıyorum cevapsızlığı...

Bu arada bazen sessizliğin en iyi cevap olduğunu da bilmeli kişi . Kimi anlarda hiçbir şey konuşmamak öylece sessiz kalmak derin anlamlar içeriyor...